1) ای لعبت خندان ، لب لعلت که مزیده ست ؟ / وِای باغ لطافت ، بِهِ رویت که گَزیده ست ؟

2) زیباتر از این صید همه عمر نکرده ست / شیرین تر از این خربزه هرگز نبریده ست

3) ای خَضر ، حلالت نکنم چشمۀ حیوان / دانی که سکندر به چه محنت طلبیده ست ؟

4) آن خون کسی ریخته ای یا می سرخ است ؟ / یا توت سیاه است که بر جامه چکیده ست

5) با جمله برآمیزی و ، از ما بگُریزی / جُرم از تو نباشد ، گنه از بخت رمیده ست

6) نیک است که دیوار به یکباره بیفتاد / تا هیچ کس این باغ نگویی که ندیده ست

7) بسیار توقف نکند میوۀ بربار / چون عام بدانست که شیرین و رسیده ست

8) گل نیز در آن هفته دهن باز نمی کرد / وِامروز نسیم سَحرش پرده دریده ست

9) در دجله که مرغابی از اندیشه نرفتی / کشتی رود اکنون که تَتَر جِسر بریده ست

10) رفت آنکه فُقاع از تو گشایند دگربار / ما را بس از این کوزه که بیگانه مکیده ست

11) سعدی ، درِ بستان هوای دگری زن / وِاین کِشته رها کن در او گلّه چریده ست