1) دلی که عاشق و صابر بُوَد مگر سنگ است / ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

2) برادران طریقت ، نصیحتم مکنید / که توبه در ره عشق آبگینه بر سنگ است

3) دگر به خُفیه نمی بایدم شراب و سماع / که نیکنامی در دین عاشقان ننگ است

4) چه تربیت شنوم ؟ یا چه مصلحت بینم ؟ / مرا که چشم به ساقی و گوش بر چنگ است

5) به یادگارِ کسی دامن نسیم صبا / گرفته ایم و ، دریغا که باد در چنگ است

6) به خشم رفتۀ ما را که می بَرَد پیغام ؟ / بیا که ما سپر انداختیم ، اگر جنگ است

7) بکُش چنانکه توانی که بی مشاهده ات / فراخنای جهان بر وجود ما تنگ است

8) ملامت از دل سعدی فرو نشُوید عشق / سیاهی از حبشی چون رود ؟ که خود رنگ است