1) پای سرو بوستانی در گِل است / سرو ما را پای معنی در دل است

2) هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد / طالعش میمون و فالش مُقبِل است

3) نیک خواهانم نصیحت می کنند / خشت بر دریا زدن بی حاصل است

4) ای برادر ، ما به گرداب اندریم / و آن که شُنعت می زند بر ساحل است

5) شوق را بر صبر ، قوّت غالب است / عقل را با عشق ، دعوی باطل است

6) نسبت عاشق به غفلت می کنند / و آن که معشوقی ندارد غافل است

7) دیده باشی تشنه مُستعجِل به آب ؟ / جان به جانان همچنان مُستعجِل است

8) بذل جاه و مال و ترک نام و ننگ / در طریق عشقِ اوّل منزل است

9) گر بمیرد طالبی در بند دوست / سهل باشد ، زندگانی مشکل است

10) عاشقی می گفت و خوش خوش می گریست / جان بیاساید که جانان قاتل است

11) سعدیا ، نزدیک رأی عاشقان / خلق مجنونند و ، مجنون عاقل است