1) این باد بهار بوستان است ؟ / یا بوی وصال دوستان است ؟

2) دل می برد این خط نگارین / گویی خط روی دلستان است

3) ای مرغ به دام دل گرفتار / بازآی که وقت آشیان است

4) شب ها من و شمع می گدازیم / این است که سوز من نهان است

5) گوشم همه روز از انتظارت / بر راه و ، نظر بر آستان است

6) ور بانگ مؤذّنی می آید / گویم که درایِ کاروان است

7) با آن همه دشمنی که کردی / بازآی که دوستی همان است

8) با قوّت بازُوان عشقت / سرپنجۀ صبر ناتوان است

9) بیزاری دوستان دمساز / تفریق میان جسم و جان است

10) نالیدن دردناک سعدی / بر دعوی دوستی بیان است

11) آتش به نی قلم درانداخت / وِاین حَبر که می رود دُخان است