1) بِتا هلاک شود دوست در محبّت دوست / که زندگانی او در هلاک بودن اوست

2) مرا جفا و وفای تو پیش ، یکسان است / که هر چه دوست پسندد به جای دوست ، نکوست

3) مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده ست / دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست

4) هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست / علی الخصوص که از دست یار زیباخوست

5) دلم ز دست به در بُرد سروبالایی / خلاف عادتِ آن سروها که بر لب جوست

6) به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش / گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

7) چو گوی در همۀ عالَم به جان بگردیدم / ز دست عشقش و ، چوگان هنوز در پی گوست

8) جماعتی به همین آب چشم بیرونی / نظر کنند و ندانند کآتشم در توست

9) ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد / مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست