"Weet uw moeder wel dat u zo'n duur huis heeft gekocht?" Ook Drentse vrouwen werden steeds zelfstandiger, ze kregen fulltimebanen – soms zelfs als kostwinner, en er ontstonden speciale vrouwencafés, zoals op maandagavonden in Het Keldertje in Hoogeveen. Niet iedereen was blij met deze ontwikkelingen. Er werd vreemd gekeken naar vrouwen die zelfstandig een huis kochten. En ook samenkomsten waarin vrouwen spraken over alles wat hen bezighield, waren voor veel mannen onbegrijpelijk.  

"Die vrouwen hebben zich ook wat in het hoofd gehaald," zeiden de boeren in Zeijen schamper toen vrouwen zich inschreven voor de cursus Engels van de Bond voor Plattelandsvrouwen. In de jaren 70 kwam de VOS-cursus op. VOS stond voor ‘Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving, maar mannen zeiden vaak gekscherend ‘vrouwen oriënteren zich op de scheiding. Boerin Dini Iepema uit Roden deed mee aan de VOS-cursus 'spreken in het openbaar’. Vijftig jaar later heeft ze haar 5-minutenpraatje dat ze hiervoor schreef, nog altijd bewaard. “Je voelde je vrijer door de cursus en durfde je meer te zeggen.”

“We zijn overal geweest, ik vind dus: je kunt overal over meepraten.” Drenthe kende van oudsher veel boerinnen. Uit onderzoek uit 1974 bleek dat 96% van de Drentse boerinnen meehielpen op de boerderij: hooien, kalveren voeren en melken. Steeds meer van hen sloten zich ook aan bij de plattelandsvrouwen en kregen daar bestuurlijke functie, Zoals de nu 83-jarige Ans Stevens: zij kreeg zo de kans zich ook op andere vlakken te ontwikkelen. 

‘Maandag is wasdag in Vries, op donderdag gaan de vrouwen naar de markt en vrijdag wassen ze de ramen. Een buurvrouw die 's ochtends de deur uit gaat, wordt daarop aangekeken. En ook wie voor de middag in de tuin werkt, pleegt inbreuk op een ongeschreven regel.’ We gaan terug naar het Drenthe van de jaren 70. Onder aanvoering van Dolle Mina kwam in die tijd de Randstad de tweede feministische golf op gang. Wat bracht die teweeg in leven van de Drentse (plattelands)vrouw?