حافظ‌‌

روشن از پرتوِ رویت نظری نیست که نیست‌

مِنَّت خاکِ درت بر بصری نیست که نیست‌

ناظرِ روی تو صاحب نظرانند  ولی‌

سِرِّ گیسوی تو در هیچ سَری نیست که نیست‌

اشکِ غَمّازِ من ار سرخ برآمد چه عجب؟‌

خجل از کردهٔ خود پرده دری نیست که نیست‌

تا به دامن ننشیند ز نسیمت گَردی‌

سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست‌

تا دم از شامِ سرِ زلفِ تو هر جا نزند ‌

با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست‌

من از این طالع شوریده بِرَنجَم ور نه‌

بهره مند از سَرِ کویت دگری نیست که نیست‌

از حیایِ لبِ شیرینِ تو ای چشمهٔ نوش‌

غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست‌

آب چشمم که بر او مِنَّت خاکِ درِ توست‌

زیرِ صد مِنَّتِ او خاکِ دری نیست که نیست‌

از وجودم قَدَری نام و نشان هست که هست‌

ور نه از ضعف در آن جا اثری نیست که نیست‌

شیر در بادیه‌ی عشق تو روباه شود‌

آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست‌

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ‌

ور نه در مجلسِ رندان خبری نیست که نیست‌

غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است‌

در سراپای وجودت هنری نیست که نیست‌

لینک های پادکست‌

پادکست بوطیقا - قسمت هفدهم

شبکه های اجتماعی : یوتوب بوطیقا| اینستاگرام بوطیقا | تلگرام بوطیقا | توییتر بوطیقا‌

حمایت مالی از پادکست : حامی باش بوطیقا‌

تماس : [email protected]

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.