Hoe cellen hun omgeving voelen als ze weefsel bouwen

Het vormen van weefsel en organen is één van de belangrijkste bezigheden van cellen in de embryonale fase van ons leven. Om deze super ingewikkelde taak voor elkaar te krijgen moeten cellen onderling met elkaar communiceren. Ze gebruiken hier zowel biochemische signalen voor, als mechanische. Je zou het kunnen zien als reuk en tast. 

Weten hoe dit allemaal precies werkt leert ons niet alleen meer over de ontwikkeling van embryo's en wat er allemaal fout kan gaan, maar het is ook interessante kennis voor onderzoekers die kijken naar weefselherstel en het kweken van weefsel in het lab. Mechanische input, bijvoorbeeld de structuur van de ondergrond en de aanwezigheid van drukkrachten of vloeistofstromen, is van groot belang voor het gedrag van cellen. Het vertelt ze bijvoorbeeld wanneer ze moeten delen, of ze moeten verplaatsen en zelfs welk type cel ze moeten worden.  

Nou is in schaaltjes in het lab al uitvoerig bestudeerd hoe cellen reageren op mechanische signalen, maar nu is het wetenschappers gelukt om dit in een levend embryo te bestuderen. Ze plaatsen een magnetisch druppeltje tussen de bouwende cellen en oefenden daarmee - met behulp van een zorgvuldig gecontroleerd magnetisch veld - een piepklein beetje druk uit. Zo konden ze voelen hoe er werd teruggeduwd. 

Wat ze hiermee onder andere konden zien is: wat de cel probeert te voelen in z'n omgeving. Individuele cellen testen constant de structuur als geheel. Is het stijf? Zitten cellen dicht op elkaar gepakt? En dat speelt mee bij hun volgende stap, wat dan weer invloed heeft op de structuur als geheel. De onderzoekers zijn nog lang niet klaar met het bestuderen van deze wisselwerking, maar dat het überhaupt te bestuderen is, in levend weefsel, is al veelbelovend.

Lees meer: A glimpse of a cell’s sense of touch.  See omnystudio.com/listener for privacy information.