Wiersz z tomiku „Umieram powoli”

Czerń na mnie i czerń we mnie,

Choć czerwieńszej nie znajdziesz łzy,

Wszystko wokół jakoś więdnie,

Próżno szukać w życiu skry.

Gdzie te słowa, co miały trwać wiecznie?

Dziś każdy z nas jest dawcą łez.

Czas przez palce przecieka haniebnie,

Bez blasku, wyblakle, po życia kres.

Gdzieś poza horyzont świt mnie przybliża,

W piersi zimna stal stworzenia,

Pustka w oczach poniża.

Czy w ogóle warto pytać o znaczenia?