Önce Naciye ile göz göze geldik, sonra üzerine iliştirdiği İstanbul Sözleşmesi yaşatır yazısı dikkatimi çekti. Öyle dimdik ve kendi renkleriyle duruyordu ki onu oraya konduran ev sahibesinin bir yansımasıydı sanki, ben bunu çok sonra öğrendim tabi. Dükkana girdiğimde kıyafetlerin yekliğine bayıldım, meğer bu yekliğin hikayeleri varmış, meğer burası Ceren’in hikayeler dükkanıymış. O anlattı ben dinledim ve bu hikayeyi Mardin’den dört bir yana uçurmak istedim. Sizin de keyifle dinlemeniz dileğiyle.