JazzNotJazz is een programma waar uit 100 jaar jazz opnames, een unieke mixtape wordt samengesteld met zinvolle en soms weinig zinvolle weetjes. Het gaat ook om The Soul van Jazz, dus uitstapjes naar gelieerde stijlen worden zeker gemaakt. Er zijn onregelmatig terugkerende rubrieken, zoals “De Niet Platgespeelde Standard”, “Ellington Train Songs”, “Jazz Cameo’s”, “Keith Plays Miles”, “Jazz B4 ‘44” en “More is Better”.
De show wordt afgetrapt door een pianist van Cubaanse origine. Hij timmert al jaren aan de weg en bouwt zo een mooi oeuvre op.
Het is inderdaad een aanzienlijke overstap naar deze van geboorte Zwitser op de keyboards en computers. Hij maakte in de jaren 80 naam bij allerlei Duitse avant-garde groepen. Nu is hij iemand met een behoorlijke eigen stijl, gebed in ambient, filmmuziek en wereldklanken.
Het derde nummer in dit blokje is van een bassist, maar vooral een bandleider. In dit geval van een bigband. Het onderwerp van de compositie was helaas nog niet zo lang geleden weer in het nieuws. Een Amerikaanse hoog onderscheiden soldaat uit de Tweede Wereldoorlog, een man die een belangrijke rol in de burgerrechtenbeweging speelde en jong werd vermoord. De huidige Amerikaanse regering vond het nodig om zijn beeltenis van de site van het Ministerie van Defensie te verwijderen. Triest. Geniet van de muziek.
foto: Sinead, Sly en Robbie
Een track van een album van dit discogroepje in een respectabele show als deze :-)! Het ritmetrio zit zo goed in elkaar: compleet verbonden met elkaar maar los waar het nodig is. Let op vooral even op het geintje in het blazersarrangement: Salt peanuts, Salt peanuts!
Herbie Hancock had en heeft een perfecte neus voor innovaties in de muziek. Zo ook in de jaren 80 en het omarmen van de elektronica. Denk even de soms wat gedateerde effecten weg (The art of noise :-)!) En het werkt retegoed. Geproduceerd door vriend van de show Bill Laswell. Deze laatste mag meteen weer aan het werk voor het produceren van een paar Sly and Robbie albums. Dit is met het fenomeen Shinehead. Met een stijl ergens tussen toasting en rap in.
Count Basie had natuurlijk een dik hoogtepunt in de jaren 30 en wederom vanaf de jaren 50. Maar ook in de jaren 40 maakt hij op allerlei manieren waardevolle muziek. Natuurlijk met swing en blues. Dit is een nummer waar ook wel over wordt opgemerkt dat er de eerste tekenen van rock and roll te horen zijn.
Het Noors – Duitse duo blijkt een steeds beter werkende combinatie. Dit is eigenlijk een tamelijk traditionele ballad, met Bill Evans invloeden. Maar ook met lekker zacht gerommel door de dj-producer op de achtergrond.
Als het derde en laatste nummer in dit blokje aandacht voor Stanley Clarke en specifiek zijn jaren 70 albums. Met altijd grote namen maar ook een heel divers geluid. En natuurlijk pretenties maar dat hoorde erbij :-). Dit is een tamelijk rechttoe rechtaan groove.
Track 01: Sonny Rollins, Grand Street
Track 02: Gonzalo Rubalcaba, Looking In Retrospective
Track 03: Thomas Fehlmann, Friedrichstrabe
Track 04: Christian McBride Big Band, Medgar Evers’ Blues
Track 05: CHIC, Sometimes You Win
Track 06: Herbie Hancock, Autodrive
Track 07: Sly & Robbie & Shinehead, Boops (Here To Go)
Track 08: Count Basie, It’s Sand, Man!
Track 09: Bugge Wesseltoft & Henrik Schwarz, Late Summer
Track 10: Stanley Clarke, The Dancer
Track 11: Freddie Hubbard, The Love Connection
foto: Sinead, Sly en Robbie
