Demenskórið Sangfuglarnir sang. Børn frá Korndalsgarði gingu lucia

Hóast vit eru stadd mitt í lívsins oyðimørk, har einki grør, so kunnu vit kortini gleðast, tí at Jesus er Immanuel - Gud við okkum. Í hansara hondum eru vit trygg!

At verða sum eitt trúgvandi barn er at vera størstur í himmiríki! Men síðan hetta eisini er kravið fyri at sleppa inn í himmiríkið, so kunnu vit eisini siga, at øll í himmiríki eru tey størstu.

Tekstur: Matt 18,1-14

Líkasum Jesus kallaði lærusveinarnar til at fáa eyguni upp fyri Guds akuri í Sámariu og í bygdini Sikar, soleiðis kallar hann eisini okkum til at lata okkara eygu upp fyri akrinum í okkara lívi - tey menniskju, sum Gud hevur sett inn á okkara lívsleið: konu, mann, børn, familju, vinir, kenningar. Eisini vit hava ein akur!

Lestur: 1 Mós 28,10-19. Evangelium: Jóh 1,35-52. Sálmur: Nærri, mín Guð, til tín (38).

Líkasum Jesus gekk framvið í lívinum hjá Levi og sá hann, soleiðis gongur Jesus so at siga eisini framvið í okkara lívi og sær okkum.

Tekstur: Mark 2,14-17. Sálmur: Mín Jesus, lat mítt hjarta fá (192).

Í okkara hjørtum líkjast vit øll Jónasi. Vit standa ímóti náðini og hinum heilaga. Tann Gud, sum vit siga okkum tæna, sleppur ikki heilt tætt inn at okkara hjørtum. Øll, sum vit møta í Jónasarbók, hava tørv á tí sama, nevniliga Guds ríku náði. Hetta hava tú og eg eisini tørv á fram um alt annað! Tilfarið, sum eg havi brúkt í sambandi við hesa ljóðbók, havi eg í ein stóran mun frá bókini hjá Iain M. Duguid: Jonah - Grace for Sinners and Saints.

Í okkara hjørtum líkjast vit øll Jónasi. Vit standa ímóti náðini og hinum heilaga. Tann Gud, sum vit siga okkum tæna, sleppur ikki heilt tætt inn at okkara hjørtum. Øll, sum vit møta í Jónasarbók, hava tørv á tí sama, nevniliga Guds ríku náði. Hetta hava tú og eg eisini tørv á fram um alt annað!

Tilfarið, sum eg havi brúkt í sambandi við hesa ljóðbók, havi eg í ein stóran mun frá bókini hjá Iain M. Duguid: Jonah - Grace for Sinners and Saints.

Í øllum lívsins strevi og stákan vil Jesus leiða okkum til tað staðið, har ið vit veruliga kunnu finna hvíld og andaliga føði bæði til hetta lívið og hitt komandi. Hetta staðið finna vit einans við Jesu føtur.

Meðan Jónas heldur vildi doyggja, enn at sleppa sannføringini um at Nineve hevði uppiborið Guds dóm, so síggja vit harafturímóti, at Jesus heldur vildi doyggja, enn at sleppa lyftinum um at frelsa sítt fólk frá Guds dómi.