تصور کن زنی را که شب ها کنار پنجره مینشیند و به چراغ های خاموش شهر نگاه میکند. شاید دلتنگی یا ترس,شاید امید. این زن ممکن است تو باشی,خواهرت,دوستت,یا همکارت. داستان او داستان ماست- داستان زنی که ایستاده,شکسته,دوباره ساخنه و حالا آماده است حرف بزند.