Wat een enorm taboe ligt er op salarissen zeg. En ik ben er zelf ook niet goed in. Toch probeer ik je in deze aflevering te vertellen hoe ik het met mijn nieuwe werkgever over salaris heb gehad. 

Dankzij de open-sollicitatie-video op LinkedIn heb ik vanaf morgen een toffe nieuwe baan.

Vandaag is het 21 jaar geleden dat ik het alles veranderende telefoontje kreeg. Met 180km per uur sjeesde ik over de Brienenoord. Op weg naar huis. Op weg naar m’n moeder die net te horen had gekregen dat ze borstkanker had.

Ik realiseer me hoe heftig die tijd was voor ons allemaal, maar ook voor die jonge vrouw die ik was. Om te overleven stopte ik m’n gevoelens weg. Met dure kadoos probeerde ik haar beter te maken. Niks hielp.

In gedachten sla ik een troostende arm om de Maaike van 21 heen. De arm die ze toen zo nodig had, maar waar ze niet om kon vragen.

---

Muziek van Henri van den Berg

*Ik heb net een sollicitatiegesprek afgezegd *

Al weken geleden werd ik uitgenodigd en ik keek enorm uit naar het gesprek wat vandaag plaats zou vinden. 

Het was een gesprek bij een organisatie die helemaal aansluit bij mijn kennis en ervaring. Ik zag me er al helemaal zitten. 

Tot ik de uitnodiging van een andere organisatie voor dezelfde dag kreeg. De gesprekken zouden planning-technisch wel op dezelfde dag kunnen plaatsvinden, al zou ik er wat reis-stress van krijgen. 

Toch besloot ik het eerste gesprek te cancellen. 

Ben er zelf nog een beetje van onderste boven. 

-----

Muziek door Henri van den Berg

Na gezwoeg op mn cv heb ik er nog wat sollicitaties uitgedaan. Ik vind het solliciteren lastig omdat het traag gaat en ben dat niet gewend. Heb wel een nieuwe strategie bedacht om er wat meer vaart in te krijgen en de sollicitatieprocedures te omzeilen. Benieuwd of dat gaat werken!

---

Net na het opnemen van deze aflevering kreeg ik de uitnodiging om verder te komen praten over een communicatiefunctie. Hoera!

Na een paar maanden werkloosheid alias sabbatical wil ik weer aan de bak. Even niet als ondernemer. Voor het eerst in 18 jaar heb ik weer gesolliciteerd. En ik vind het retespannend.

Ik regelde een vakantiehuisje en vertrok. Om mezelf weer even te kunnen horen, los van alle ruis van het gewone leven. Om na te denken over hoe mijn werkleven zich zou gaan ontwikkelen. Het was heerlijk tussen de eekhoorns en bij het haardvuur. Maar ik ontdekte ook dat er achterstallig onderhoud was…

Toen kon ik het niet, nu wel. Toen was mijn enige optie om me pardoes af te zonderen en m’n emoties uit te zitten. Ik zie nu dat het niet eerlijk was afstand te nemen zonder uitleg. Sorry zeggen is moeilijk. Maar ik deed het. over een kwestie van bijna een jaar geleden. Het is mijn manier om te investeren in de vriendschap. 

De podcast die me hiertoe inspireerde vind je hier > https://brenebrown.com/podcast/harriet-lerner-and-brene-im-sorry-how-to-apologize-why-it-matters/