คุณแม่เกิดในครอบครัวเกษตรกรรมชาวจีนที่ยากจนในประเทศไทย ต้องทำงานและเรียนไปด้วยจนจบ ม.6 เมื่ออายุ 21 ปีถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกับลูกชายคนเล็กของครอบครัวชาวประมงและเลี้ยงเป็ดขาย ซึ่งมีสภาพแวดล้อมที่มีอบายมุข คุณแม่ไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิตคู่แม้คุณพ่อจะเป็นคนดี แต่ปัญหาการดื่มเหล้าของคุณพ่อสร้างความเดือดร้อน
เข้าวัดพระธรรมกายและการสร้างบารมี ประมาณปี 2529 คุณแม่มีโอกาสเข้าวัดพระธรรมกายและมีศรัทธาอย่างแรงกล้า วัดเป็นเสมือนทางออกที่ช่วยให้คุณแม่ค่อยๆ ลดและเลิกการช่วยงานประมง โดยมีอุบาสิกาถวิน วัดติรางกูร เป็นผู้แนะนำ คุณแม่ส่งเสริมให้ลูกๆ ทำอาชีพอื่นและปฏิบัติธรรม ลูกชายสองคนได้บวชเป็นสามเณรและพระธรรมทายาท ช่วงเวลาที่ลูกบวช คุณแม่และคุณพ่อมีความสุขมากจากการใส่บาตรเกือบทุกวัน คุณแม่เป็นคนกตัญญูต่ออากงอาม่ามาก ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ตลอดและสร้างพระประจำตัวให้หลายองค์
ความเจ็บป่วยและอุบัติเหตุ คุณแม่เคยเป็นมะเร็งปากมดลูกขั้นต้นเมื่ออายุ 36-37 ปี รักษาโดยการตัดปีกมดลูกและหายขาด เคยประสบอุบัติเหตุถูกไฟดูดเมื่ออายุ 30 ปี และล้มศีรษะแตกเมื่ออายุ 54 ปี เชื่อว่าบุญคุ้มครอง
การปฏิบัติธรรมและการเข้าถึงธรรม คุณแม่เข้าวัดไม่ขาด อยู่ธุดงค์สุขเสาร์ที่วัดทุกสัปดาห์ สร้างบุญทุกบุญ ทั้งบุญสร้างสภาธรรมกายสากล มหาธรรมกายเจดีย์ หล่อหลวงปู่ทองคำ กฐิน ผ้าป่า รักการนั่งธรรมะมาก เคยเข้าถึงองค์พระธรรมกายภายในในการปฏิบัติธรรมพิเศษที่สวนบัว จังหวัดเชียงใหม่ หลังจากนั้นก็ลุยบอกบุญมากขึ้นและเขียนผลการปฏิบัติธรรมลงหนังสือ กัลยาณมิตร
วาระสุดท้ายและภพภูมิหลังเสียชีวิต ช่วงหลายปีหลัง คุณแม่มีปัญหาเรื่องกระดูกหลังเสื่อม ไปปฏิบัติธรรมที่วัดบ่อยๆ และพักที่คอนโดใกล้เคียง วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2543 ประสบอุบัติเหตุตกบันไดบ้าน มีเลือดคั่งในสมอง แม้ได้รับการผ่าตัดอาการก็ทรุดลง ลูกๆ บอกให้นึกถึงบุญฉลองเจดีย์ ท่านตอบรับด้วยเสียง "อือ" ก่อนหลับไป เสียชีวิตในวันที่ 1 มีนาคม 2543 อายุ 56 ปี
คำถามเกี่ยวกับกรรมและคำตอบจาก Case Study
- กรรมที่ทำให้ถูกคลุมถุงชนและอยู่ในสภาพแวดล้อมอบายมุข: ในอดีตชาติ คุณแม่เกิดในสังคมเกษตรกรรมที่มีประเพณีคลุมถุงชน และเมื่อมีลูก ตนเองก็ได้จับลูกคลุมถุงชนเช่นกัน วิบากกรรมนี้จึงตามมาให้คุณแม่ต้องเจอสภาพเดียวกันในชาตินี้ นอกจากนี้ การที่ไม่ค่อยได้อธิษฐานให้อยู่ในปฏิรูปประเทศ (สถานที่ดี สิ่งแวดล้อมดี) และมีเชื้ออบายมุขมาในอดีตด้วย ทำให้มาเกิดในสิ่งแวดล้อมที่มีอบายมุข
- กรรมที่ทำให้เป็นมะเร็งและประสบอุบัติเหตุ อายุสั้น: การเป็นมะเร็งปากมดลูกเกิดจาก เศษกรรมกาเม ซึ่งเป็นปลายกรรม จึงรักษาหายได้ อุบัติเหตุที่เจอเกิดจาก เศษกัมปาณาติบาต ในอดีตส่งผล แต่มีบุญปัจจุบันคุ้มครองไว้จึงปลอดภัย อย่างไรก็ตาม ในช่วงต้นชีวิตของชาตินี้ คุณแม่ก็ทำปาณาติบาตด้วย ทำให้กรรมปาณาติบาตแห่งอดีตได้ช่อง จึงประสบอุบัติเหตุอีกครั้งและเป็นผลให้อายุสั้นเพียง 56 ปี
ภพภูมิของคุณแม่และอากง อาม่า
- คุณแม่ไปสู่ดุสิตบุรี: หลังจากเสียชีวิตและกายละเอียดออกมา คุณแม่ได้สวดมนต์และนั่งสมาธิเป็นเวลา 7 วัน (ในความรู้สึก) ซึ่งผ่านไป 7 วันในเมืองมนุษย์ จากนั้นได้เห็นทางสว่างและมีราชรถมารับไปสู่ ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ กลายเป็นกายทิพย์ มีบริวารคอยต้อนรับ และได้เข้าวิมานของตนเอง ต่อมามีเทพบุตรเจ้าหน้าที่เขตมาเชิญไปร่วมประชุม
- ความสำคัญของการสั่งสมบุญเพื่อไปดุสิตบุรี: การไปดุสิตบุรีและเข้าร่วมการประชุมแสดงให้เห็นถึงบารมีที่แก่กล้าและความสำคัญของการสร้างบารมีให้เยอะๆ เพื่อให้ทันขบวนและได้ไปในภพภูมิที่ดี
- อากง อาม่า: ตอนตายใหม่ๆ เป็น กายสัมภเวสี ลำบากมาก หิวโหย เพราะไม่ค่อยได้ทำทาน ต่อมาดีขึ้นเพราะบุญที่คุณแม่ได้อุทิศให้ และได้ไปเกิดเป็น พรหมเทวาในระดับทั่วไป มีบ้านอยู่ มีอาหารกิน แต่ยังไม่ถึงระดับชนชั้นกลางหรือชนชั้นสูงของพรหมเทวา