حقیقتاً بر اساس عدل و عدالت و تعادل جاری و ساری در تمام جهان هستی و کائنات، و اینکه تعادل نه به معنای برابری و مساوات و تشابه، بلکه بر اساس قرار گرفتن هر چیزی سر جای خودش، به اندازه خودش و در وقت خودش میباشد، و اینکه عدالت، مبنا و فلسفه تفاوتهای خَلقی و خُلقیِ مخلوقات است، و نه زیر بنای تشابهات و تساوی و برابری ایشان، همه مخلوقات همگی منحصر به فرد و خاص و بی بدیل بوده و اما در نهایت همگی به نحوی یکسان و همانند یکدیگر از مواهب جهان هستی بهره مند هستیم، فلذا فارغ از همه انواع قضاوتهای حبط و باطل، و متهم نمودن دیگران و این و آن و کائنات و خدا و ... با بهره مندی از مواهب، هر لحظه انتخاب اصلحِ مسئولانه در راستای تعالی الهی مان را زندگی کنیم و متعالی گردیم، . .