เราคอยรู้ความยึด สังเกตเวลาที่ใจเรายึด ใจเราจะรวบไว้ มันเกาะอะไรไว้อย่างหนึ่ง เรายึดลูก ยึดพ่อ ยึดแม่ ยึดนู่นยึดนี่เยอะเลย ยึดความคิดความเห็น เวลายึดมันหนัก ยึดแล้วมันทุกข์ ต่อไปเราภาวนาไปเรื่อยๆ เราเห็นสภาวะจริงๆ เรารู้ว่ายึดแล้วใจหนัก ใจจะฉลาดขึ้น ใจจะยึดน้อยลง มันจะสังเกตและจะรู้ว่านี่ยึด รู้ทันก็ปล่อย เราไม่เจตนาปล่อย จิตปล่อยเอง เพราะยึดแล้วมันทุกข์ จิตก็ปล่อย --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓