ท่องอะไรไปก็ได้ไม่ต้องคิดมาก ไม่ยากหรอก แล้วก็อย่าคิดว่ามันจะดีใน 1 อาทิตย์ 2 อาทิตย์ หรือ 1 เดือน เค้าบริกรรมกันเป็นปีๆ ใจมันจะค่อยๆ สะสมกำลัง ไม่ว่าจะเป็นกำลังของสมถะที่ใจอยู่กับพุทโธ หรือหลงแล้วรู้ หลงแล้วรู้ ตัวหลงแล้วรู้ เราฝึกเรื่อยๆ กำลังของตัวรู้สึกมันก็จะเยอะ งั้นเราฝึกบริกรรมแล้วหลงแล้วรู้ บริกรรมแล้วหลงแล้วรู้ ฝึกบ่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ เป็นปีๆ กำลังของความรู้สึกตัว มันจะเข้มแข้งขึ้น เดี๋ยวนี้ผมสังเกตดูคนจำนวนมาก บริกรรมสักช่วงหนึ่ง พอเริ่มดีก็ประมาทแล้วทิ้ง ตอนนั้นมีแรง มีแรงก็เห็นสภาวะ ก็ดูอย่างเดียวไม่ชาร์ทแบต แป๊บนึงแรงก็หมด ก็ฟุ้งซ่านอีก แล้วพอใช้จนแบตหมด กว่าจะมาชาร์จจนมีแรง มันก็ใช้เวลานาน เพราะฉะนั้นเราต้องชาร์จแบตบ่อยๆ แล้วเวลาที่เราบริกรรม มันไม่ดีทุกวัน บางวันบริกรรมนะ เบลอไปหมดก็ต้องบริกรรม สงบก็บริกรรม ไม่สงบก็บริกรรม เบื่อก็บริกรรม หนึ่งในตัวชี้ขาดว่าเราจะพัฒนาได้จริงหรือเปล่า ก็ตัวนี้แหละว่าเราสู้รึป่าว อดทนรึป่าว --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๒