เริ่มต้นเราเอาความรู้สึกที่ปลายลิ้นเป็นหลัก

ส่วนความรู้สึกที่ไปเชื่อมโยงกับกึ่งกลางสมอง

หรือความรู้สึก ณ จุดที่ฟันบนและล่างสัมผัสกัน

ก็รู้อยู่ แต่ไม่เพ่ง รู้แบบเผินๆ

จุดที่เพ่งเพียรนี่

เพ่งความรู้สึกที่จุดปลายลิ้น

​

เมื่อความคิดนึกไม่เกิด ไม่ผุดขึ้นมา

ก็ไม่มีการเทียบเคียง

ไม่มีจุดอ้างอิง ไม่มีกรอบ

เรียกว่าการรับรู้ที่ไม่มีกรอบ

​

ที่จิตฟุ้งซ่าน เพราะจิตคิดอยู่ในกรอบ จิตไม่มีสมาธิ

จิตเสพติดกรอบที่สมาทานในชีวิตประจําวันนะ

มันเสพคุ้น มันคุ้นเคย

กรอบของความเชื่อ กรอบของความรู้

กรอบของลัทธิศาสนาประเพณี

กรอบของความสัมพันธ์

​

จิตที่มีอวิชชาหลงเอากรอบเหล่านี้มาเป็นที่ตั้ง

มาปรุงแต่งว่ามีตัวตนอยู่ในความเชื่อในความสัมพันธ์

ในความสุขทุกข์ ในความรักชัง

เรียกว่าอยู่ในกรอบของตัวตน กรอบของความสัมพันธ์

​

สมาธินั้นคือจิตที่รับรู้ ที่อยู่นอกกรอบแล้ว

เป็นอิสระจากกรอบแล้ว

เมื่อใด ที่จิตมาเป็นหนึ่งเดียวกับปัจจุบันกาล

กับปัจจุบันขณะ

​

จะมีมั้ย ความเชื่อลัทธิศาสนา

ความสัมพันธ์รักชัง มันไม่มี

มีแต่ความรู้สึกที่เป็นอิสระ

ขณะนี้ เดี๋ยวนี้

​

"ความคิดในกรอบเป็นอุปสรรคปิดกั้นสมาธิ"

พระอาจารย์นาวี ปิยทัสสี

เพจผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมวัดถ้ำดอยโตน

Group Sitting 31-08-2025

​- - - - - - -

อีกนัยยะหนึ่งคือ จิตไปพัวพันในโลกอนาคต

โลกอนาคต ก็คือการเติมเต็มให้กับตัวตนที่ยังพร่อง

หากมองย้อนไปในประสบการณ์อดีตที่ผ่านมา

มันไม่มีหรอกนะตัวตนที่สมบูรณ์

ที่ไม่อาศัยการเติมเต็ม

ที่มันทะยานไปข้างหน้า

มีความปรารถนามีความหวัง

นั่นคือกําลังเติมเต็มให้กับตัวตน

ที่ "ยังไม่เต็ม"

ปิยทัสสี ภิกขุ

Group Sitting 31-08-2025

https://youtu.be/ks5xPWJcboQ