Vijf jaar geleden zette ik met Klap van de Molen mijn eerste stapjes als radiomaker bij KX Radio. Al snel kocht ik mijn eigen microfoons om met zoveel mogelijk disciplines uit de muziekindustrie te praten uit nieuwsgierigheid naar wat ze dreef. In de jaren is de show uitgegroeid tot iets groters dan ik ooit had verwacht: tienduizenden luisteraars per maand, heel veel mooie gasten, maar vooral échte gesprekken over muziek. Niet door zelfuitgeroepen professionals, maar door de mensen die de muziek zélf maken. Een vorm waarmee Klap van de Molen in 2018 bekroond is met de award ‘Beste Muziekpodcast van Nederland’.
De show gaf me de mogelijkheid om te experimenteren met alle vormen waarin je een podcast kan maken: van monoloog naar interview en van storytelling tot talkshow. Dankzij Klap van de Molen leerde ik presenteren, interviewen, moderaten, muzikale vormgeving maken, leerde ik welke vormen en onderwerpen totaal niet voor mij werken, leerde ik camera’s bedienen, videobewerking, sales doen voor mijn eigen show, leerde ik hoe moeilijk het is om een podcast te marketen, leerde ik écht bier drinken (dank vandeStreek), leerde produceren, festival-verslaggeving, redactiewerk, en ga zo maar door.
Met alle ervaring die ik in de show opdeed zette ik een productiebedrijf genaamd ‘Het Podcast Kantoor’ op, waarmee ik vanuit mijn studio in Utrecht podcasts begon te produceren voor Roel van Velzen, Nielson, Netflix, Algemeen Dagblad, College voor de Rechten van de Mens, Warner Music, de AIVD en nog veel meer partijen. Daarnaast gebruikte ik de ervaring om nieuwe eigen shows op te zetten zoals Zes Losse Tanden en Utrecht Popcast. Door Klap van de Molen kreeg ik een show in de nacht van 3FM waar ik ‘ouderwets’ radio leerde maken en de kans kreeg workshops, cursussen en scholing te volgen om meer context te geven aan mijn zelf-aangeleerde vorm van presenteren. Een focus die ik na twee jaar met veel plezier weer verplaatste naar podcasting.
Echter begon ik me door alle vormen die Klap van de Molen achter de rug had ook steeds vaker af te vragen wat nou precies het concept van het programma, en mijn rol in de show was. In vastere formaties van muzikanten, producers, (tour)managers, labelmanagers, boekers, muziekjournalisten, maar altijd met meester co-host Martijn Groeneveld, bespraken we de laatste jaren nieuwe releases en ontwikkelingen in de muziekindustrie. Een te gek format, al voelt de titel Klap van de Molen daar misschien niet helemaal meer gepast bij en heeft deze misschien zijn beste tijd gehad. Een hele moeilijke keuze als daar een grote vaste luisterschare en zelfs een deel van je inkomen mee gepaard gaat. Het format dat de show geworden is lijkt me nog steeds een gapend gat in een markt waarin vooral onzichtbare redacties iets over muziek moeten zeggen, maar is niet langer hoe Klap van de Molen ooit begon.
Na vijf jaar zet ik een punt achter Klap van de Molen om met heel veel plezier te kijken naar nieuwe, creatieve ideeën. Hierbij sluit ik niet uit dat er shows zullen ontstaan die elementen van Klap van de Molen gaan hebben, maar alles altijd met één terugkerend doel: het zo puur mogelijk aanbieden van gesprekken tussen mensen die weten waar ze over spreken, terwijl ze zelf een zo goed mogelijke tijd hebben aan de tafel waar ze zitten.
Bij het ontstaan van nieuwe concepten zal ik altijd Klap van de Molen als (podcast)kanaal gebruiken om te vertellen waar ik mee bezig ben. Ook zullen alle afleveringen en het bloed, zweet en tranen dat met het maken gepaard ging online blijven staan om terug te luisteren.
Dank aan iedereen die betrokken is geweest bij de show. Of het nou als gast, sidekick, beller, producer, snuffelstage-begeleider, bierleverancier, fotograaf, videograaf, illustrator, patron, zenderbaas, sponsor, stemcoach, festivalmaatje, klankbord, vriend- of vooral: LUISTERAAR is geweest.
Ik spreek je in een nieuwe show!
