Also, ick doh mi je swor dormit över’t Wöller to schrieven. Overs no Middeweeken vun düsse Week, mutt ick doch mol ’n Utnohm moken.

Dor weer ick mit’n Reisebus in Flensborg, un wiel mien Fohrgäste mit ’n Schipp op de Förde ünnerwegens weern, heff ick op ’n Parkplatz stohn, bummeli teihn Kilometers vun Flensborg wech. Dat weer de eenzige Placken den ick finnen kunn, an den weenstern ’n beten Schatten weer, üm dor den Bus ünnertostelln.

So. Un dor heff ick nu stohn. Vun morns Klock teihn bet obends Klock halvi söben.

As ick ankeem weern buten 29 Grod. Hett ni lang duuert dor weern dat 33 Grod. Ick kunn gor ni so veel suupen as ick sweet‘ heff.

Nomeddags hett dat mol kort ’n beten reegend, overs köhler wurr dat dorvun ook ni. Blots schwül. Intwüschen keem mi al meist de Damp ut de Ohrn. Nu stunn ick je an ’n Steed , vun det ut no vöör un achter fief Kilometer nix keem. Keen Dörp, keen Tanksteed, no de man mol even henloopen kunn. Gor nix. Un wat heff ick mi no ’n Ies sehnt. Vanille, Pistazie oder eenfach blots ’n Woteries – ach wat ’n Ieswürfel harr mi langt. Ick harr al meist Fata Morganas vör mien binnered Oog.

Overs dat Enn vun’t Tööven keem je nähger. Un denn weer’t sowiet. Bus ansmieten, Klimaanlog op Notfall-Vulldamp un af no mien Lüüd, de vun See keem.

Dor seggt de Chef vun de Mannschop doch glatt: „Du harst je ook mit op’t Schipp kom‘ kunnt. Dor weer dat good uttoholn.“ Un dat hett he obends seggt – no dat ganze Tööven in de Hitten. An leevsten harr den dorsten Spooßvogel direkt in de Flensbörger Förde smeeten.

Annerlei. Nu gung dat je in‘ angenehm klimatiseerten Bus weller trüch no Dithmarschen.

Op de halve Streck no Husum wurrn de Wulken overs ümmer dichter un swatt as de Nacht. Un denn keem dat Gewitter un de dicke Reegen. As wi in Dithmarschen ankeem‘ weer dat mit mol 19 Grod kold. Dor stunn mi de Sinn eher no’n anstännigen Grog.

Jungedi. Ganz scheun anstrengend, so’n Klimawannel…

In düssen Sinn