କବି: ସ୍ୱର୍ଗତ ନିବେଦିତା ସୁବୁଦ୍ଧି

ନିବେଦିତା ଆଉ ଏ ପୃଥିବୀରେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସେ ଛାଡି ଯାଇଥିବା ତାର ଦୁଇପଦ କବିତା ଆଉ ଆମ ମନ ଭିତରେ ଅଛି। ଆଜି ତାକୁ ଆବୃତ୍ତି କରି ତାକୁ ପୁଣି ଥରେ ତାର କବିତା ମଧ୍ୟମରେ ଜୀବିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି।

---

Send in a voice message: https://anchor.fm/pravanjan-mohapatra/message

ତୁମେ ମୋର ଧୂସର ମାଟିର ଶ୍ୟାମଳୀ କନ୍ୟା, ତୁମେ ମୋର ଉଦାସୀ ମନର ଉଛୁଳା ବନ୍ୟା।

ତୁମ ବିନା ଜୀବନ ଏ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ଚିହ୍ନ;

ତୁମ ସାଥେ ଜୀବନ ଯେ ଗହନ ବନ।

ସେ ବନରେ ମନ ମୋର ଆକାଶ ଖୋଜେ;

ଆକାଶର ତାରା ସବୁ ତୁମକୁ ଦେଖେ।

ଈର୍ଷା ଭରା ଆଖି ମୋର କୁହୁଳି କାନ୍ଦେ;

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତୁମକୁ ମୁଁ ବାହୁରେ ବାନ୍ଧେ। ଦେବିନାହିଁ କାହାକୁ ମୋର ଏ ଖୁସି; ତୁମେ ପରା ଜୀବନର ସବୁ ସମ୍ପତି।

Why our eyes can not see in darkness?