Eusko Jaurlaritzak Mahai Orokorraren bilerara ez etortzea erabaki du. Jaurlaritzak, ordea, langile publikoen sindikatuekin bilera antzuak egiteko dinamikari eusten dio, mahai gainean edukirik jarri gabe. Bitartean, sindikatuok mespretxatzen jarraitzen du, gaur erakutsi duenez: ez da azaldu Mahai Orokorrera.

Bitartean, aurrekontuak eta politika fiskala bere helburu neoliberalen arabera garatzen jarraitzen du. Helburu horien artean ‘segurtasuna’ delakoa lehenesten du. Poliziarentzat dirua eta baliabideak lortu ditu, eta Madrilgo mugak gainditzeko zirrikituak aurkitu ditu. Hor joko arauak aldatu ditu, baina sindikatuekin denbora galtzearen estrategiari eusten dio.

Jaurlaritza berria osatu zenetik ez-negoziazio mahaian aldatu diren bakarrak aurpegiak dira, eta Jaurlaritzak ohikoak dituen inposizioa eta mespretxua mantentzen ditu. Horrela, soldata igoera eta txanda-erretirorako neurriak Madrilen zehaztu bezalaxe inposatzen jarraitzen du EAEn, langileon beharren eta iritziaren kontra. Harrituko dira grebak eta mobilizazioak deitzen badira, horretarako arrazoirik ez baitute ikusi nahi. Elkarrizketarako dei gezurtiak egiten jarraituko dute, mobilizazioak neutralizatzen saiatzeko.

Aurreko Jaurlaritzak egin bezala, Pradalesen gobernuak ere Ertzaintzaren soldatak igotzeko akordioa aurkeztu berri du, eta horren aurrean hiru ondorio argi atera ditzakegu: lehena, dirua egon badagoela; bigarrena, Madrilek inposatutako mugak saihestu daitezkeela, borondaterik baldin badago; hirugarrena, Jaurlaritzak segurtasunari eta Ertzaintzari ematen dion garrantzia ez diola beste ezein zerbitzu publikori ematen; are gutxiago, bere langileei (Osakidetza, zaintza, hezkuntza, administrazio eta enpresa publikoak…).

Iaz hiru greba egin genituen sindikatuok elkarlanean aldarrikapen taula baten inguruan. LABek gai hauen inguruan bilatuko ditu akordioak: enplegua; lan osasuna; zaintza ere barnebilduko duten publifikazio planak; zerbitzuak eta lana euskalduntzea; soldatak duintzea; eta neurri feministak.

LABek jarraituko du negoziazioak eta borrokak bultzatzen langileon beharrak inongo inposiziorik gabe eta Euskal Herrian negoziatzeko. Ez gara Eusko Jaurlaritzak edukirik gabeko bilera antzuak deitzeko zain egongo, eta oraingoan ere beste sindikatuekin elkarlanean arituko gara. Borrokaren bidez agintarien borondatea alda daitekeela frogatu dugu, eta ildo beretik joko dugu gure aldarrikapenak politika jakinetan gauzatu arte. Negoziazio kolektiboa bermatu, inposiziorik ez!

Langile migranteak aintzat hartu eta langile borrokaren eta antolakuntzaren beharra azpimarratu dugu Gasteizen, Martxoaren 3ko ekitaldian

Ekitaldia egin dugu Gasteizen, 1976ko martxoaren 3ko langile hilketen 47. urteurrenean, sarraskia gertatu zen elizaren ondoan. Bertan parte hartu du Garbiñe Aranburu koordinatzaile orokorrak, eta adierazi du “langile borroka markatu duen eguna” izan zela hura, “Euskal Herrira lan eta bizi baldintza duinen bila etorritako langile migratuen borroka, justizia sozialaren aldeko borroka. Eta, borroka feministari ere ekarpena, ezinbestekoa eta erabakigarria izan zelako emakumeek jokatutako papera”.

“Gaur, 47 urte beranduago, hemen gaude, garai haietan heldu zein ume ginenok. Baita jaio gabe zeudenak ere, ez dugu egun hura ahanzturan uzteko. Herri eta langile moduan, nora joan behar dugun jakiteko, nondik gatozen jakitea garrantzitsua baita”, gaineratu du LABeko ordezkariak, Martxoaren 3 elkarteak memoriaren eta egia, justizia eta erreparazioaren alde urte guzti hauetan egindako lana aitortuz.

Egungo egoean erreparatuz, langileontzat kontzesiorik ez dagoela gaineratu du, “eskubideak konkistatu egin behar dira. Orduan eta orain kapitalaren interesak harrapakeria izaten jarraitzen du, sistemak langileen arteko arrakalak bultzatzen ditu, migrante eta bertakoen artean, gizon eta emakumeen artean, gazte eta ez hain gazteen artean, etekina atera eta dominaziorako tresna moduan erabili nahian”.

Adibide zehatzetara joz, Aranburuk aipatu du “Garamendik, 400.000 eurotako soldatarekin, erosteko ahalmenari eutsiko dioten soldata-igoerak ukatzen dizkigu; bankuak eskandaluzko irabaziak poltsikoratzen ari dira eta hipotekak garestitzen dizkigute edo Josu Jon Imazek diru publikoa esku pribatuetara bideratzeko nahi ditu Europako funtsak, baina gero ez du zergarik ordaindu nahi”.

Politika publikoak zehaztu eta publikoa den oro, izan pentsioak edo osasungintza, suntsitu nahi duten elite ekonomiko hauen aurrean, langileak kokatu ditu, “bizitza duinaren alde borrokan ari garenak”.

Kapitala eta patronalaren arteko aliantza kriminal honetan poliziaren errepresioak duen egitekoa ere hizpide izan du Aranburuk, Tubacexeko langileek edo aste honetan Osakidetzako garbitzaileek jasan behar izan dutena aipatuz, baina 1976ko egoerarekin lotura eginez, gaineratu du: “ez orduan ez orain, ez errepresioak ezta borroka sindikal eta sozialaren kriminalizazioak ez gaitu gure bidetik aterako”.

Borroka sindikalaren apologia ere egin du Aranburuk: “Hor dago LAB, orain 47 urte baino sendoago, errotiko aldaketak bultzatu eta eraldaketarako sindikalgintza berria garatuz. Trantsizio ekosozialista eta feminista aldarrikatuz, bizitza duinerako eskubidea erdigunera ekarriz. Aberastasuna eta lana banatzeko proposamenak baditugu. Esplotazio eta prekaritate modu zahar eta berriei aurre egiten diegu, lanetik osasuntsu eta bizirik itzultzeko dugun eskubidea bermatzeko neurriak eskatu, injustizia sozial eta edozein arrazoigatiko diskriminazioei aurre egin. Estatua aldarrikatu soilik ez, Estatuaren eraikuntzan busti egiten gara”.

LABek langile guztientzako etxea izan nahi duela gaineratu du sindikatuko ordezkariak, ikuspegi feminista eta antirrazista barnebiltzen dituen praktika soziosindikalarekin, sindikalismo birpentsatzeko ariketa etengabean.

Langile migranteen errealitatea ere hizpide izan du Aranburuk: “asko zarete zuen herrialdeak uztera behartutako langileak, zuentzat eta zuen familientzat bizitzeko aukera hobeen mila. 70eko hamarkadan, Estatu espainoleko txoko ezberdinetatik eta gaur egun, asko urrutiagotik, baina helburu berdinarekin. Eta zer da topatzen duzuena? Migrazio politika kriminalen ondorioak jasan ondoren, arrazista den Atzerritartasun Legea eta diskriminazioa”.

Eskubiderik gabeko errealitate honen aurrean, LABek eskaintzen diena zehaztu du: “Guretzat borroka kideak zarete, bizitza duinerako eskubidea duten langileak, eraldaketa soziala eta Euskal Estatu independenteranzko bidelagunak”.

Zaintzan ari diren emakumeak

Igor Chillon Gasteiz-Lautada-Errioxako eskualde arduranak eta Lorena Rejo sektore soziokomunitarioko arduradunak ere hartu dute hitza ekitaldian. Rejok, zaintza eta pribatizatutako sektoreetako langileen lan-baldintzak izan ditu hizpide. Zaintza lanak aitortzea eskatu eta behar besteko aurrekontu-hornidura eskatu du zaintzako langileentzat, gizarte-zerbitzuen eta zaintza-zerbitzuen euskal sistema publikoa aurrera eramateko; kudeaketa zuzenekoa, komunitarioa, unibertsala, doakoa eta kalitatezkoa izan dadin.

Ekitaldiaren ondoren, bertan parte hartu dutenak krabelin bana kokatu dute Martxoak 3ko plazan dagoen monolitoan eta hiru kidek “Agurra” dantzatu dute bertan.

EAJk eta PSE 2008tik saiatzen ari dira estatuko Enplegatu Publikoaren Oinarrizko Estatutua (EPOE) delakoa erkidego autonomikoan garatzen duen Euskal Enplegu Publikoaren Legea aurrera ateratzen. Lau legegintzaldi behar izan dituzte, eta azkenean arrabola erabiliz lortu dute. LABek salatzen du bide hau guztia langileon ekarpenei erabat bizkar emanda egin dutela, ez baitute sindikatuon ekarpen bat ere kontuan izan.

Jaurlaritzak sindikatuok oztopo bezala eta igaro beharreko tramite huts bezala hartu gaitu beti. Hau jakinda ere, LABek aukera bat eman nahi izan zion negoziazioari. Lege egitasmoa oso motz gelditzen zela eta, zerbitzu publikoak babesteko eta garatzeko 200 proposamen egin genituen. Besteak beste:

Aitzitik, Eusko Jaurlaritzak ez zituen LABen proposamenak aintzat hartu, eta legegintzaldi honetan batere negoziaziorik eta komunikaziorik gabe, gaur parlamentuan bozkatu eta onartuko zela medioen bidez jakin genuen duela aste pare bat.

Zerbitzu publikoak ahultzeko eta pribatizatzeko estrategian alderdi horientzat sindikatuak oztopo garela argi utzi dute. Azken egunotan ezagutu dugun berrikuntza bakarra hainbat kasutarako naziotasunaren irizpidea baztertzeko aukera jasotzen dena da. Honek, jendartearen hainbat sektorek egindako ekarpenari onarpena eta konponbidea eman baino, langileen instrumentalizazioa are ageriagoan uzten du, eta erabat xenofoboa da. Legearen kutsu neoliberalaren adierazgarria ere bada PP-C’s taldeak bere abstentzioa eskaini izana ekarpen hau jaso zela iragarri zen egun berean.

LABentzat, gure proposamenak ez jasotzeaz gain, nagusiki arrazoi hauengatik ere bada lege hau onartezina:

Zerbitzu publikoak oinarrizko eskubideen bermea dira, eta hauek babesteko geure lege propio bat behar dugu, ez kanpoko legeen garapen hutsa den hau bezalakoa. Eusko Jaurlaritzak, gehiengoa edukita, eskuin espainiarraren oniritziarekin proiektu neoliberal eta menpeko hau ere langileoi inposatuko digu. LABek aldiz, Euskal Herriko langile klaseari begira jarraituko du, eredu autoritario honi aurre egiteko dinamika mobilizatzaileak bultzatuz. Gaur ere parlamentuaren aurrean mobilizazioa egin dugu, eta lege honek eragingo dituen kalteei ere modu berean egingo diegu aurre. Jaurlaritza honek ez du langileon iritzia kontuan hartzeko inolako asmorik, eta jokabide hori aldarazteko mobilizazioa da bidea. Lege hau ere ez da langileona!

“Sektore publikoan enplegu duina, eros ahalmena bermatu, berton erabaki” lelopean LABen daramagun mobilizazio dinamikaren barruan, hamarnaka mobilizazio egin ditugu Hego Euskal Herriko lantokietan. Xabier Ugartemendia Zerbitzu Publikoen Federazioko idazkaria Bilbon egon da, Bizkaiko Foru Aldundiaren egoitzaren aurrean eta mobilizazioen zergatia zehaztu du: “Langile publikook geure lan baldintzak hemen erabakitzea, erosahalmena bermatuta izatea eta enplegu duina nahi ditugulako”.

Madriletik inposaketa baino ez dator, eta gure erakunde publikoak oso eroso daude inposaketa horiek aplikatzen. Baina Madrili men egite horren atzean, gure erakunde publikoko agintariek berton negoziatzeko duten borondate falta ezkutatzen da.

EAEko zein Nafarroako gobernuek, aldundiek, udaletxeek, eta beste hainbat erakundek, ez dute langileekin ezer adostu nahi. Lan baldintzak inposatzea da nahi dutena.

Nahikoa da! Euskal Langile publikook geure lan baldintzak berton negoziatzeko eskubidea dugu. Entzun dezatela argi eta garbi gure agintari politikoek.

Berton negoziatu geure enplegua hobetzeko eta egonkortzeko; erosahalmena bermatzeko; zerbitzu publikoak ez pribatizatzeko eta ez murrizteko, indartzeko baizik. Hau da, benetan kalitatezko zerbitzu publikoak izateko.

LAB enplegu eta zerbitzu publiko duinak lortzeko borrokarekin konprometituta dago, eta hauek defendatzeko borrokarekin jarraituko du. Dei egiten diegu gure erakunde zein alderdi politikoei konpromiso berdina hartu ditzaten, eta langile publiko guztiei helburu hauen aldeko borrokara batzeko.

Hamarnaka mobilizazio Araba, Bizkaia, Gipuzkoa eta Nafarroan

Araban, Amurrio eta Laudioko Udaletan eta Gasteizi dagokionez, Lakuan, Tuvisan eta Osakidetzako bulego nagusian egingo dira mobilizazioak. Bizkaian, Durango, Bilbo, Bermeo, Gernika, Ondarroa, Lekeitio, Galdakao, Arrigorriaga, Erandio eta Leioako udaletan mobilizatu da LAB; baita Bizkaiko Foru Aldundia eta Eusko Jaurlaritzaren egoitzaren aurrean ere. Gipuzkoan, Donostia, Pasaia, Oiartzun, Orereta, Ordizia, Tolosa, Andoainen eta Antzuolako udaletan eta Dbuseko hiriburuko kotxeretan. Eta Eibarren, Haurreskolak Partzuergoan. Azkenik,  Nafarroari dagokionez, Iruñean mobilizatuko da sindikatua, Gobernuaren Jauregiaren aurrean.