Laocoon (Vergil, Aeneid 2. 199-227)

Vergil Aeneid 2.199-227

Hic aliud maius miseris multoque tremendum

obicitur magis atque improuida pectora turbat.               200

Laocoon, ductus Neptuno sorte sacerdos,

sollemnis taurum ingentem mactabat ad aras.

ecce autem gemini a Tenedo tranquilla per alta

(horresco referens) immensis orbibus angues

incumbunt pelago pariterque ad litora tendunt;               205

pectora quorum inter fluctus arrecta iubaeque

sanguineae superant undas, pars cetera pontum

pone legit sinuatque immensa uolumine terga.

fit sonitus spumante salo; iamque arua tenebant

ardentisque oculos suffecti sanguine et igni               210

sibila lambebant linguis uibrantibus ora.

diffugimus uisu exsangues. illi agmine certo

Laocoonta petunt; et primum parua duorum

corpora natorum serpens amplexus uterque

implicat et miseros morsu depascitur artus;               215

post ipsum auxilio subeuntem ac tela ferentem

corripiunt spirisque ligant ingentibus; et iam

bis medium amplexi, bis collo squamea circum

terga dati superant capite et ceruicibus altis.

ille simul manibus tendit diuellere nodos               220

perfusus sanie uittas atroque ueneno,

clamores simul horrendos ad sidera tollit:

qualis mugitus, fugit cum saucius aram

taurus et incertam excussit ceruice securim.

at gemini lapsu delubra ad summa dracones               225

effugiunt saeuaeque petunt Tritonidis arcem,

sub pedibusque deae clipeique sub orbe teguntur.

This text is from the Latin Library