Lapsus, kiks, opustka. O artystycznej komunikacji poza komunikacją

Zdaniem Kanta pewien rodzaj komunikacji obywa się bez pojęć. To uczuciowość, która „udziela się nie jako myśl”. Jak jednak można komunikować uczucia? Jak o nich mówić, skoro trzeba do tego użyć słów i myśli? Jeśli uczucia są komunikowalne, lecz komunikacja ta przebiega inaczej niż komunikacja językowa, to najciekawsze wydaje się pogranicze, miejsce, w którym spotykają się uczucia oraz myśli. W takim wypadku równie istotne co porozumienie okazuje się zerwanie komunikacji, zaburzenie łączności, konflikt. Te mankamenty przepustowości wszelakich komunikatorów, zawirowania powszechnego „streamingu”, boczne odnogi, na których rozładowuje się nielegalny „content”, bada właśnie sztuka. Jedynie konfrontując się z tym, co niekomunikowalne, można zaprezentować coś nowatorskiego. W przypadku dzieł sztuki mamy do czynienia z dziwną zbitką tego, co zamierzone i niezamierzone, udane i felerne, zgodne z komunikacyjną normą i wykraczające poza nią. Na spotkaniu pomówimy o owym dziwnym (filozofowie mówią: „dialektycznym”) sprzężeniu oraz o tym, jak wpływa ono na naszą codzienną komunikację. Przede wszystkim zastanowimy się nad wartością różnorodnych omyłek i konfliktów porozumienia.

Prowadzący: dr Piotr Schollenberger – pracuje w Zakładzie Estetyki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się fenomenologią i tradycją estetyki fenomenologicznej, a także teorią sztuki, w szczególności sztuki współczesnej. Ostatnio opublikował książkę „Jednostkowość i wydarzenie. Studia z estetyki Lyotarda” (Warszawa 2019).