Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere?

1. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
2. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
3. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quorum altera prosunt, nocent altera. Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. In schola desinis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis, quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit adhibere? Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Laboro autem non sine causa;

• Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
• Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
• Restinguet citius, si ardentem acceperit.