What's in Jordan's Mind

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. Sed tamen intellego quid velit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Hoc non est positum in nostra actione. Igitur ne dolorem quidem. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

• Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
• Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
• Sed ad bona praeterita redeamus.
• Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
• Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
• Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

1. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
2. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
3. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
4. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Duo Reges: constructio interrete. Frater et T. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis. Quod cum dixissent, ille contra. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. A mene tu? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Tum mihi Piso: Quid ergo? Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset? Duo Reges: constructio interrete. Sed haec omittamus; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

• Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
• Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
• Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
• Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
• Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
• Laboro autem non sine causa;

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Sed haec nihil sane ad rem; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Murenam te accusante defenderem. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

1. Quippe: habes enim a rhetoribus;
2. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
3. Ad eos igitur converte te, quaeso.
4. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
5. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Erat enim res aperta. Scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque in eo libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere. Quod iam a me expectare noli. Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis hoc dicit? Duo Reges: constructio interrete. Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur, quod quidem ego a principio ita me malle dixeram hoc ipsum providens, dialecticas captiones. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Efficiens dici potest. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Omnia peccata paria dicitis. Sed haec omittamus;

1. Quo tandem modo?
2. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
3. Beatus sibi videtur esse moriens.
4. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Summus dolor plures dies manere non potest?

Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

• Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
• Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
• Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
• Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Sed fac ista esse non inportuna;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod totum contra est. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Duo Reges: constructio interrete. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Sed ille, ut dixi, vitiose. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

• Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
• Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
• Et quod est munus, quod opus sapientiae?
• Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

1. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
2. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
3. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.
4. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ius autem, quod ita dici appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente non modo iniuriam cui facere, verum etiam nocere. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Duo Reges: constructio interrete. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed haec omittamus; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Quid Zeno?

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

• Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
• Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
• Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
• Ubi ut eam caperet aut quando?
• Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

1. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
2. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
3. De hominibus dici non necesse est.
4. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At eum nihili facit; Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni? Duo Reges: constructio interrete. Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria. Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Quis hoc dicit?

Suo genere perveniant ad extremum; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.

• Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
• Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
• Itaque beatior Africanus cum patria illo modo loquens: Desine, Roma, tuos hostes reliquaque praeclare: Nam tibi moenimenta mei peperere labores.
• Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
• Respondeat totidem verbis.
• Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
• His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

1. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
2. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
3. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
4. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. Quonam, inquit, modo? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quae contraria sunt his, malane? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur. Quis Aristidem non mortuum diligit? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Duo Reges: constructio interrete. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Deinde dolorem quem maximum? Maximus dolor, inquit, brevis est.

1. Confecta res esset.
2. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
3. Si longus, levis dictata sunt.
4. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
5. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
6. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Hos contra singulos dici est melius. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Equidem e Cn. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quorum altera prosunt, nocent altera. Videsne, ut haec concinant? -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.

• Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
• Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
• Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Duo Reges: constructio interrete. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Respondeat totidem verbis. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. An eiusdem modi? Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Sint ista Graecorum; Is hoc melior, quam Pyrrho, quod aliquod genus appetendi dedit, deterior quam ceteri, quod penitus a natura recessit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ad eos igitur converte te, quaeso. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

1. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
2. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
3. Inquit, dasne adolescenti veniam?
4. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Odium autem et invidiam facile vitabis. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quo igitur, inquit, modo? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

• Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
• Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
• Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
• Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Videsne quam sit magna dissensio?

• Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
• Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
• Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

1. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
2. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
3. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
4. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Non laboro, inquit, de nomine. Stoici scilicet. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. A mene tu? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Duo Reges: constructio interrete. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Omnibus enim artibus volumus attributam esse eam, quae communis appellatur prudentia, quam omnes, qui cuique artificio praesunt, debent habere. Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea possunt paria non esse. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Studet enim meus is audire Cicero quaenam sit istius veteris, quam commemoras, Academiae de finibus bonorum Peripateticorumque sententia. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Pauca mutat vel plura sane; Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Stoici scilicet.

1. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
2. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
3. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo, propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi numeros officii praeterirent. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Eadem nunc mea adversum te oratio est. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

• Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
• Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.
• Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
• Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.