Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Tum mihi Piso: Quid ergo? Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset? Duo Reges: constructio interrete. Sed haec omittamus; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

• Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
• Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
• Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
• Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
• Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
• Laboro autem non sine causa;

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Sed haec nihil sane ad rem; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Murenam te accusante defenderem. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

1. Quippe: habes enim a rhetoribus;
2. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
3. Ad eos igitur converte te, quaeso.
4. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
5. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Erat enim res aperta. Scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque in eo libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere. Quod iam a me expectare noli. Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.