Hoxe falamos de álbums ilustrados en galego publicados por editoriais de fóra de Galicia. A historia arrinca cos inicios de Kalandraka e chega ata exemplos actuais como Todo o que aprendín pola miña conta antes de chegar á escola, unha reflexión sobre edición, infancia e lingua.

Nun podcast anterior falabamos dun cómic, Gloria. Todo é obra de artistas de Pío Barreiro, un compostelán que crea unha historia situada na construcción do Pórtico da Gloria. Agora traemos outra banda deseñada doutro compostelán, Fausto Isorna, que retoma o personaxe dunha serie, Simón Martel. Ela foi definida como a heroína máis lonxeva da historieta galega. Neste caso Simón Martel vai realizar o camino de Santiago, outro tema ben compostelán. 

Non podemos abandonar este podcast sen falar dunha novela gráfica, tamén situada en Santiago que é unha obra magnífica, unha distopía que lles gustará ler aos chamados xoves adultos. Os suicidantes de Diego Ameixeiras e Tomás Guerrero publicada por Xerais. Unha historia crúa que nos fai pensar dende o mesmo título.

Presentámosvos Gloria. Todo é obra de artistas. O primeiro cómic de Pío Barreiro. El é o libreiro da primeira libraría especializada en comics de Santiago e leva ese nome: Komic (con K).  A libraría está situada na rúa San Pedro de Mezonzo, en Santiago, dende 1987. De vez en cando, ademais de vender libros, edítaos ou coedítaos. Esta é unha desas ocasións nas que publica con Demo, a editorial galega dirixida por Manel Cráneo e especializada en Banda Deseñada.
Gloria. Todo é obra de artistas con texto de Pío Barreiro e debuxos de Lola Garcerá mostra unha viaxe á Compostela medieval durante a construcción do Pórtico da Gloria.
Unha viaxe polo período románico con trazos de acción, aventura e intriga e unha personaxe feminina que achega unha nova visión sobre a creación artística no medievo.

Máis libros de non ficción ou informativos. O primeiro do que imos falar é de Que é a guerra de Eduard Altarriba que aparece en galego traducido por Moisés Barcia e publicado por Sushi Books. Este libro está pensado para responder, de maneira sinxela, todas as preguntas que se nos ocorran despois de ver noticias sobre a guerra. Dise que comprender como funcionan as guerras, as súas causas e consecuencias é o primeiro paso para a paz. Letras da Galicia pequeniña, Atlas da Galicia pequeniña, A Historia da Galicia pequeniña, Un día de festa en Allariz... de César Cerqueiriños e Jorge Campos. Libros nos que a combinación de texto e imaxe son moi do gusto desas persoas pequeniñas ás que van dirixidos cando están acompañados dun adulto que os guía e para ir soltándose. Produtos moi visuais que resultan de gran interese para ese primeiro coñecemento do país, unha mirada rápida para que os datos vaian soando.

Imos falar de libros de non ficción, tamén chamados libros informativos ou de coñecemento. Libros destinados á xente que non acabou de medrar e ten moita curiosidade. Xente á que lle gusta saber cousas, aprender, entender o por qué do que sucede. Poden ser tan divertidos coma os libros de ficción, de feito hai crianzas que os prefiren.

Isabel Blanco e os seus libros de divulgación sobre mulleres científicas, artísticas ou músicas, no mes de marzo. Isabel Blanco é avogada pero tamén escritora, cunha mirada posta sempre na muller. Así o demostra nos álbums ao redor de Rosaura (As receitas de Rosaura, Rosaura e o mar e Rosaura, cesteira de Mondariz ilustrados por Luz Beloso) e nos libros de divulgación: Galegas na ciencia, Galegas nas artes e Galegas na música ilustrados por María Lapido e publicados por Belagua. Neles recolle ao redor de vinte biografías de mulleres relacionadas con estes ámbitos.

A colección "Pequena memoria", de Xerais, dirixida por Eva Mejuto, presenta álbums ilustrados con temática relacionada coa memoria democrática. Podemos preguntarnos onde está o límite nas historias que se contan ás crianzas e podemos asegurar que a dificultade está na maneira de contalas. Nesta colección apareceron os títulos A lavandeira de San Simón, escrita por Eva Mejuto e ilustrada por Bea Gregores, A nena lectora, de Manuel Riva, ilustrado por Susana Suniaga, e acaba de publicarse O triángulo vermello, de Carme Vidal e Pablo Iglesias Núñez, ilustrado por Belén Diz. Esta é a historia de Mercedes Núñez, que nace en 1911 e morre en 1986: unha republicana que sobrevive ao cárcere franquista e ao campo de concentración nazi. Vai dedicar os últimos anos da súa vida denunciando a represión sufrida neses lugares que foron verdadeiros infernos. O relato da súa vida faino Pablo, o seu fillo.

Sete días con Lía ou Sete días con Leo é o título, porque cada historia ten a súa denominación e a súa cuberta. Unha empeza por un lado e outra polo outro. Un protagonista, unha protagonista; unha historia nun lugar en paz e outra nun lugar en guerra, é dicir, nun campo de refuxiados que é a consecuencia dunha confrontación bélica. A historia dunha semana en cada un deses lugares. O seu autor, Xosé Tomás, é unha persoa imprescindible. Docente implicado que colabora sempre coa biblioteca escolar (ata por a bata de médico para facer consulta lectora), director cando hai que asumir responsabilidades, imparte relatorios e obradoiros de ilustración e banda deseñada, (do que tamén é autor cun papel fundamental na destinada a crianzas na que enche un baleiro que había na produción galega,  humorista gráfico como pode verse nas viñetas de humor da Revista Galega de Educación e no libro Manual de escola, ilustrador dos libros doutras autorías, autor de libros (a dúas mans como neste caso)… Sempre cun estilo absolutamente propio.

Un par de libros de bruxas.  Por algunha razón volveron as historias de bruxas e hai coleccións enteiras que falan delas. Hoxe traemos un par de libros que as teñen como protagonistas e que queremos destacar sobre moitos outros.

• Inventario de bruxas da avoa Maruxa, de Ramón D. Veiga, ilustrado por Isabel Muñoz e publicado na colección Meigas de Minicumio.
• Escola de bruxas de María Canosa, con ilustracións de Maiky Odel, publicado por Xerais na colección Sopa de libros. Unha novela para ler e pensar.

Presas fáciles de Miguelanxo Prado é unha banda deseñada da que se publicaron dous títulos. O primeiro deles levaba o subtítulo de Hienas e estaba publicado por El Patito Editorial. A segunda entrega leva o subtítulo de Voitres e está publicado por Retranca editora. Na primeira o autor presenta o drama de persoas maiores que son engañadas pola banca coas preferetes e outros productos perversos. Na segunda (Voitres), é unha adolescente que, sen sábelo, estaba atrapada nunha escura rede de pornografía. Que teñen en común ambas obras?  Que as vítimas eran sempre presas fáciles.