Ik benoem in deze podcast verschillende voorbeelden van ideeën die de ronde gaan en die als een gevangenis kunnen werken. En ik leg uit wat dit te maken heeft met onze staat van zijn. Met de doener, met angst en in de kern met het idee en gevoel van afgescheidenheid.
Een voorbeeld van zo’n idee ging rond ten tijde van de Corona pandemie. Namelijk dat het vaccin je zou kunnen afsnijden van je ziel. Een ander voorbeeld is het idee dat je na de dood de tunnel van licht niet zou kunnen vertrouwen. En dat het een val zou zijn. ‘The light trap’. En hierop zijn allerlei variaties.
Een diepe angst die aan dit soort ideeën ten grondslag ligt is dat er een macht buiten jou is die je ten gronde kan richten. En je kan scheiden van God/ het Ene. Het komt voort uit dualiteit. Dat er een ‘jij’ is versus ‘een wereld buiten jou’. Wat ik je gun is om te ontdekken dat dit een illusie is. Er is alleen het Ene en dat is alles.
En wanneer eenmaal de wens tot ontwaken is ontvlamt doet een heel ander proces zijn intrede. Waarbij de zich afgescheiden voelende doener zich juist mag gaan ontspannen. Waarbij de illusies worden doorzien en de evolutie van bewustzijn zich verder ontvouwt. Lessen in lijden verschuiven naar lessen in liefde.
~~~
Middelen en methoden
Tijdens de coronacrisis ging het idee de ronde dat je door de vaccinatie afgesloten
zou kunnen raken van de ziel. En dat het daardoor niet meer mogelijk zou zijn om
daarvoor te openen. Dat het maken van de shift van doen naar zijn dan niet meer mogelijk was.
Ik kreeg in die tijd vele mailtjes van mensen die daar helemaal angstig en gestrest van raakten. Ik hoor ook verhalen dat dit zou spelen bij
angstmedicatie of antidepressiva. Over andere middelen hoor je juist dat die openend kunnen werken en je in verbinding met het goddelijke kunnen brengen. Zoals ook kan gebeuren wanneer een bepaald deel van het brein bijvoorbeeld door een ongeluk of ziekte wordt gestimuleerd. Ik wil er graag mijn licht op werpen.
Belangrijker nog dan het effect van deze middelen is het verhaal wat je erover
gelooft en wat dat losmaakt in je.
Angst of vertrouwen?
Is het ego in het verhaal aan het werk of is er rechtstreeks het Ene in voelbaar? Bindt wat je erover gelooft je aan de wereld van vormen of maakt het je vrij? Heelt of verdeeld het? Mij valt op dat de bron van veel verhalen vaak afkomstig is van het ego, en dat deze verhalen vervolgens nog meer angst creëren en voeden.
Medicijnen, middelen en methoden hebben wat mij betreft ontegenzeggelijk invloed op je ervaring. Het kan versluierend of openend werken. Maar voor wie?!
Wanneer het zwaartepunt van je aandacht bij de voorgrond van je ervaringen ligt,
dan kan het idee dat je ware zelf (niet) bereikbaar is door medicatie, middelen of
methoden wortel schieten. Het kan dan lijken of de achtergrond; de vormloze diepere dimensie van zijn (on-)bereikbaar is door een middel uit de voorgrond; de tastbare wereld van vormen en materie.
En hoewel dat tot op zekere hoogte het
geval kan zijn vergeten we, als we dat geloven, dat alles één is. En dat voorgrond
en achtergrond in werkelijkheid één zijn.
Het Ene kan alle vormen aannemen om je wakker of in slaap te maken. Het geeft
je precies de ervaring die op dit moment dienstbaar is. Gebruikmakend van wat
het maar voorhanden heeft.
God, het Ene, Liefde openbaart zich soms aan zwaar drugverslaafde mensen, zodat hun leven kan keren. We gaan er niet over als personages. We zijn overal bereikbaar voor liefde, waar we ons ook bevinden. Het is genade die hierin werkzaam is, de spirituele zwaartekracht.
Wat mij betreft is het wijsheid om verstandig om te gaan met alle vormen van medicatie, middelen en methoden. Om goed te voelen of het je opent of sluit voor vertrouwen, heling en liefde. En om, als je medicatie nodig hebt, de ideeën die je erover hebt te doorzien.
Uit: De poorten van verlichting
(https://lindarood.com/de-poorten-van-verlichting/)
~~~
Geef het proces tijd en ontspan in het nu! 😉
