محرم دل 

اجرای خصوصی در سه گاه - سال ۱۳۶۱ 

آواز: محمدرضا شجریان 

نی: محمد موسوی 

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

وآن که این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من، عیب مکن!

شُکر ایزد که نه در پردهٔ پندار بماند

صوفیان واسِتُدند از گرو مِی همه رَخْت

خرقه ماست که در خانهٔ خَمّار بماند

داشتم دَلقی و صد عیب مرا می‌پوشید

خِرقهْ رهنِ مِی و مُطرب شد و زُنّار بماند

هر می لعل کز آن دست بلورین سِتُدم

آب حَسرَت شد و در چشم گُهربار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دَوّار بماند

جز دل من کز اَزَل تا به ابد عاشق رفت

جاودان کس نشنیدم که در کار بماند

هر می لعل کز آن دست بلورین سِتُدم

آب حَسرَت شد و در چشم گُهربار بماند

***********

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آن چه می پنداشتیم

تا درخت دوستی کی بر دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود

ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد

جانب حرمت فرو نگذاشتیم