Mensen zien en erkennen: dat is waar het werk van Tahim Ramdjan om draait. Met zijn stuk in Het Parool beschreef hij hoe Filipijnse en Indonesische schoonmakers werden uitgebuit in een luxe sportschool. Zelf is hij openlijk homoseksueel en islamitisch weet hij ook hoe belangrijk het is dat mensen met verschillende achtergronden, identiteiten en ervaringen zichtbaar zijn en gehoord worden.

Rusland loopt als een rode draad door zijn leven: zijn moeder is er geboren en hij liet zelfs de Russische vlag op zijn lichaam tatoeëren. Maar toen de oorlog in Oekraïne uitbrak was hij plots niet meer zo trots op zijn wortels. Hij volgt vanuit Nederland de ontwikkelingen en de moeizame vredesonderhandelingen op de voet als journalist bij Raam op Rusland. Toch wilde hij ook vanuit zijn comfortabele huis voelen hoe het is om in oorlogsgebied te leven, en dus deed hij een bijzonder experiment... 

In haar werk vreest ze pijn niet, maar ze koestert ook lichtheid en spel. In de nieuwe expositie De Cycloop, die ze samenstelde, spelen interactieve knikkerbanen een belangrijke rol. Het lijkt de jonge curator voor de wind te gaan, maar toen Ellis Kat moeder werd, moest ze noodgedwongen vertragen. Hoe vond ze in die stilstand zichzelf opnieuw terug?

Ze duikt in de nieuwe podcast Dokters en Sjamanen in de wereld van ayahuasca, ademwerk en cacao-ceremonies. Vindt Elif Kan in die zoektocht naar wat kan helpen bij mentale klachten ook zelf wijze levenslessen?

Misschien ken je Kan ook van Spot On, het KRO-NCRV-platform waar verhalen van biculturele vrouwen centraal staan, of van haar documentaire Mooi meegenomen, waarin ze vertelt hoe haar vader haar als kind meenam zonder haar moeder te laten weten waarheen.

We spreken over hechting, over systemen, over de jeugd die zich steeds vaker eenzaam voelt, door die telefoon en de sociale media die verre van sociaal zijn. En: hoe leg je je kind uit wat er in Gaza gebeurt? En we luisteren naar Robert Long en Theo Nijland.

We spreken over 'Nieuws van de Dag', over 'Het Land van Wierd Duk' dat volgens hem vol prutsers zit, over de Nederlandse identiteit, de verbindende kracht van zijn vader en ik doe een poging om zijn zachte kant te ontdekken. 

We spreken over de afsplitsing getiteld Vrede voor dieren, die ze eigenlijk geen afsplitsing noemt. Over politieke versplintering waar ze het voordeel wel van inziet. En over de strijd om de zetels die ze vooral beschouwt als een strijd tegen BBB.

Hij heeft geleerd om te relativeren, om de zorgen die hij heeft klein te maken, te focussen op wat er wél is. We spreken over opgroeien in een bekende familie, zijn ondernemerschap. Over geloof, het geruststellende gevoel dat het licht nooit uitgaat, dat je nooit meer leed krijgt dat je dragen kunt. En over de liefde.

Met een zachte blik naar degene kijken die je ooit was. Toen hij dat kon, viel er een last van zijn schouders. Tijdens een klotejaar - hij gunt het iedereen - begon hij een zoektocht naar zelfacceptatie. Langs zijn jeugd, zijn familie, vrienden én in een zweethut.

We spreken over het liedjesmaakproces, over de schoonheid van een ansichtkaart, hoe als je jong bent je alles overkomt en hoe je als je ouder wordt over alles gaat nadenken. Over zijn optimisme - 'op weinig gestoeld' - en over Vroege Vogels: 'Ik wist geen bal van de natuur'. En als het café volgens hem de hel is, wat is dan de hemel?