Als kind ging hij al achter de brandweer aan, omdat hij daar wilde zijn waar het gebeurde. Nog steeds zoekt hij brandhaarden op, nu als oorlogsverslaggever. We spreken over zijn laatste reis naar Oekraïne, over hoe oorlog verbindt en hoe een oorlogstoestand natuurlijk aanvoelt voor ons oerbrein.

Ze begon een zoektocht naar het Indische verleden van haar vader. Stelde de vragen die ze nooit had uitgesproken. Hoorde verhalen die ze zich anders had voorgesteld. Kreeg antwoorden waardoor ze ook zichzelf beter leerde kennen.

We spreken over zijn zangambities en zijn tv-dromen. We blikken even terug op die periode die hij liever wil vergeten. De documentaires en het boek, projecten waar hij achteraf spijt van heeft. En over de kunst van het genieten, die hij van zijn vader leerde: 'Op de heenweg moet je het pakken'.

We beginnen over haar en eindigen voor haar. En daar tussenin praten we over de voorstelling die hij maakte over zijn pornoverslaving, over het Man-Bijt-Hond-gen en over imploderen van blijdschap wanneer zijn cluppie Feyenoord scoort.

Wanneer kom je in verzet? Op welk punt zeg je tot hier en niet verder? En welke vorm krijgt dat verzet? Dat onderzoekt ze voor haar nieuwe voorstelling 'Opstand'. We spreken over geheimen, over de liefde en over verbinding: 'Het zijn donkere tijden en in donkere tijden moet je elkaar stevig vasthouden.'

We spreken over zijn musicaldebuut in '40-45', zijn liefde voor kunst en kunstmatigheid, zijn afkeer van gedoe, en hoe hij naarmate hij ouder wordt, steeds beter is geworden in plezier hebben. 'Als ik zo doorga, sterf ik als een blij ei.'

Beter geschrapt dan vermoord. Dat is de titel van zijn nieuwe boek. We blikken terug op zijn laatste zaak als advocaat, we spreken over het levensmotto van zijn moeder - 'Vriezen we dood, dan vriezen we dood' - en over zijn ziekte: 'HIV is als een goede vriend'.

Hij is al 58 jaar lid van de VVD. En dat blijft hij. Ook al is hij niet te spreken over het huidige kabinet. We blikken terug op zijn fractieleiderschap, op Bolkestein, Ed Raket. Hoe hij weg is gebleven van rancune en hoe belangrijk het is om eigenwijs te zijn als politicus.

Alsof iemand zo hard aan een boom schudde, zodat de wortels loskwamen uit de grond. Zo voelde ze zich toen drie jaar geleden de oorlog in Oekraïne begon. We spreken over kunst als basisbehoefte, over de reconstructie van haar jeugd en haar ontmoeting met Olena Zelenska.

Het is dertig jaar geleden dat Ischa Meijer overleed. We spreken over dat ene interview in Eik en Linde. Haar voorgevoel over hun liefde. Over familie, over vrienden. Over haar afkeer voor halve dingen. Hoe ze het als verworvenheid beschouwt dat ze geen pleaser is, er af en toe de beuk in gooit. En haar liefde voor het woord 'nee', want 'nee gaat vooraf aan de grootste ja: ik wil'.