"สภาวะ" นี้เราไปสัมผัสได้

ซึ่งสภาวะนี้เกิดจากเหตุและปัจจัย

ถ้าเราไม่เข้าใจองค์ประกอบของเหตุและปัจจัย

เราจะเข้าไปปรุงแต่ง เราจะอยู่กับสภาวะที่การปรุงแต่ง

ซึ่งการปรุงแต่งมันก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยอีกอันที่เราสร้างขึ้นมาอีก

ไปสู่สภาวะที่ไม่สร้าง

ศิลปแห่งการไม่กระทำ

ศิลปแห่งการไม่แสวงหา

ศิลปแห่งการไม่เลือก

เป็นมิติที่คนละขั้วกับในชีวิตประจำวัน

ชีวิตประจำวันของเรานี่ต้องอาศัยการแสดง

การกระทำ แรงปรารถนา การเลือก

อันนี้สมมุติของโลก เราต้องอยู่แบบนั้น

ใน24 ชั่วโมงยกเว้นการหลับ

เราควรจะแบ่งเวลามาอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

ไม่งั้นจิตจะหลงไปในบทบาทที่ตัวเองแสดง

หลงไปในความเพลิน ซึ่งให้ความสุขเพียงเล็กน้อย

ให้ความทุกข์มากเหลือเกิน