https://open.spotify.com/track/0XaGjH3Je671hJfZHcy8uf?si=33034b4ecab341fa

1) معلّمت همه شوخیّ و دلبری آموخت / جفا و ناز و عِتاب و ستمگری آموخت

2) غلامِ آن لبِ ضحّاک و چشمِ فتّانم / که کیدِ سِحر به ضحّاک و سامری آموخت

3) تو بت چرا به معلّم روی ؟ که بتگر چین / به چین زلف تو آید به بتگری آموخت

4) هزار بلبل دستان سرای عاشق را / بباید از تو سخن گفتن دری آموخت

5) برفت رونق بازار آفتاب و قمر / از آنکه ره به دکان تو مشتری آموخت

6) همه قبیلۀ من عالِمانِ دین بودند / مرا معلّمِ عشق تو شاعری آموخت

7) مرا به شاعری آموخت روزگار ، آنگه / که چشم مستِ تو دیدم که ساحری آموخت

8) مگر دهان تو آموخت تنگی از دلِ من / وجودِ من ز میانِ تو لاغری آموخت

9) بلای عشق تو بنیادِ زهد و بیخِ وَرَع / چنان بکند که صوفی قلندری آموخت

10) دگر نه عزمِ سیاحت کند نه یادِ وطن / کسی که بر سرِ کویت مجاوری آموخت

11) من آدمی به چنین شکل و قد و خوی و رَوِش / ندیده ام ، مگر این شیوه از پری آموخت

12) به خونِ خلق فرو برده پنجه کِاین حنّاست / ندانمش که به قتل که شاطری آموخت ؟

13) چنین بگویم از این پس که مرد بتواند / در آبِ دیدۀ سعدی شناوری آموخت