گاهی فشارها باعث نمیشه خم شد.
 ولی از درون ترک برداشته. مثل شیشه‌ای که هنوز سرپا ایستاده اما پراز رگه‌های شکستگیه.
 پشت نگاه سرد و سکوت سنگینش، دنیایی از درد پنهونه؛ دردی که نه فریاد داره، نه مرهم. نماد آدم‌هایی‌یه که هر روز تکه‌تکه میشن میشکنن اما کماکان مثل یه مرد استوارن
-تقدیم به کارگرانی که زیر فشار پر از دردن، میشکنن اما هنوز ادامه میدن.