การเห็นแจ้งในธรรมชาติที่อาศัยกันเกิดขึ้น อย่างสมบูรณ์ คือเห็นแจ้งในปฏิจจสมุปบาท

การรู้ชัดธรรมชาติที่อาศัยกันเกิดขึ้น เพื่อแปรผันไปสู่ภพใหม่ ไปสู่อัตภาพใหม่ หรือไปสู่ชาติใหม่ ว่าธรรมที่อาศัยกันเกิดขึ้นทั้งหมดนั้น ล้วนแปรผันไปเป็นอย่างอื่น ล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์

ปัญญาจึงจะเกิดขึ้นว่า ไม่ควรเลยที่จะพิจารณาเห็นธรรมชาติอันอาพาธ ไม่เที่ยง แตกสลาย โดยความเป็นอัตตา

ขั้นตอนรายละเอียดจากธัมมะหนึ่งไปสู่ธัมมะหนึ่ง ในช่วงการเคลื่อนไปสู่ภพใหม่ เราจำเป็นต้องรู้แจ้ง เพื่อให้เกิดปัญญา เพื่อถอนความยึดมั่นในธัมะเหล่านี้ อันเป็นส่วนหนึ่งของธัมมะทั้งปวงที่เป็นสังขตธรรม ตามที่พระศาสดาบัญญัติ และพระศาสดาได้กำหนดรู้ จนรู้แจ้งแล้ว จึงไม่ยึดมั่นในธรรมทั้งปวงนั้น หรือปฏิจจสมุปปันนธรรมทั้งปวง โดยความเป็นอัตตาได้