Muzykolekcje

Link do prezentacji: Pokoj-i-dialog.pdf

Przepraszamy, z przyczyn technicznych brakuje pierwszej części wykładu.

dr hab. Dominika Żukowska-Gardzińska, prof. ucz.

Teolog kultury, wykładowca, kierownik Instytutu Badań Naukowych Centrum Myśli Jana Pawła II, profesor w Instytucie Nauk Teologicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

W przestrzeni jej zainteresowań badawczych znajdują się teologia ciała, tożsamość, dialog wiary i kultury, polityka kulturalna, pedagogika kultury, ale też przestrzenie łączenia nauki i szeroko rozumianego otoczenia gospodarczego.

Autorka i współautorka kilkunastu publikacji analizujących nauczanie i twórczość Karola Wojtyły/Jana Pawła II. Pomysłodawca i współtwórca projektów badawczych: „Tożsamość ciała – pogranicza teologii i antropologii”; „Locus theologius w kulturze wizualnej”; „Podnoszenie potencjału dydaktycznego uczelni”. Jest autorką i redaktorem wielu publikacji związanych z nauczaniem Karola Wojtyły, w tym m.in. „Jan Paweł II – miara wielkości człowieka”.

Odznaczona przez Prezydenta RP Brązowym Krzyżem Zasługi za pracę na rzecz państwa i obywateli w obszarze nauki.

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Mt 10, 26-33

Jezus powiedział do swoich apostołów:

«Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało  być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co  mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho,  rozgłaszajcie na dachach.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie  mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w  piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca  waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są  nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście  ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i  Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze  przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w  niebie».

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Słowo wygłoszone podczas "Muzykolekcji o łasce"

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy  miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy  wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a  tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie  pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy  Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział  między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy  zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i  odpowiedziami.

Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego:  «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca  szukaliśmy Ciebie».

Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie  wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca»? Oni  jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.

Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.

A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o łasce"

Mt 11, 25-30

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze,  Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a  objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko  Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a  Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie,  bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz  waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Homilia wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności".

"Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy."

Konferencja wygłoszona podczas "Muzykolekcji o Wolności"

1 Kor 12-13

"Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę. Pokarm dla żołądka, a nie żołądek dla pokarmu"

Jak odróżnić prawdę od nieprawdy? Czym w ogóle jest prawda i po co jej szukać? Czy wolna wola na pewno zawsze jest wolna? Na te i inne pytania odpowiada ks. Grzegorz Demczyszak. Zapraszamy do posłuchania.

Encyklika św. Jana Pawła II Veritatis Splendor - fragment:

Doskonałość domaga się tej dojrzałości w darze z siebie do której powołana jest ludzka wolność. Jezus wskazuje młodzieńcowi przykazania jako pierwszy niezbędny warunek osiągnięcia życia wiecznego. Natomiast słowa o porzuceniu przez młodzieńca wszelkiej majętności i pójścia za Panem mają charakter propozycji - jeśli chcesz. Jezus objawia tu szczególną dynamikę wzrastania w wolności ku pełnej dojrzałości, a jednocześnie potwierdza istnienie fundamentalnej więzi miedzy wolnością, a prawem Bożym. Wolność człowieka i Boże prawo nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie - wzajemnie się do siebie odwołują. Uczeń Chrystusa wie, iż jego powołanie jest powołaniem do wolności. "Wy zatem bracia powołani zostaliście do wolności" woła z radością i dumą apostoł Paweł. Natomiast jednak dodaje: "Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału. Wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie".