।। ਸਲੋਕ ਮ: ੨।। ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰਹੂ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ ।। ਜਲ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਤਿਨਾ ਭਿ ਰੋਜੀ ਦੇਇ ।। ਓਥੈ ਹਟੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾ ਕੋ ਕਿਰਸ ਕਰੇਇ।। ਸਉਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਕੋ ਲਏ ਨ ਦੇਇ ।।ਜੀਆ ਕਾ ਆਹਾਰੁ ਜੀਅ ਖਾਣਾ ਏਹੁ ਕਰੇਇ ।।ਵਿਚਿ ਉਪਾਏ ਸਾਇਰਾ ਤਿਨਾ ਭਿ ਸਾਰ ਕਰੇਇ।। ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰਹੂ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ।।