Ksiądz Misjonarz zatrzymał się dzisiaj nad tajemnicą krzyża. Jezus, tylko jeden raz, fizycznie przelał Swoją święta Krew za nas na krzyżu, ale podczas każdej Eucharystii ponawia i uobecnia Swoje ofiarowanie. Tylko wiarą dotykamy realnej obecności Jezusa pod postacią Chleba i Wina. Tylko oczami wiary możemy Go dostrzec...

Czym jest Kościół? Księża, Biskupi, Papież, ale czy tylko oni? Kto jeszcze należy do Kościoła?

„Nie znajdzie ludzkość ukojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego” (Dzienniczek, 300)

Za kogo ludzie XXI wieku uważają Pana Jezusa? - tym pytaniem ksiądz misjonarz rozpoczął dzisiejszą naukę dla młodzieży. Sięgając głębiej zapytał: Za kogo wy Go uważacie? Nastała cisza, w której młodzi ludzie w intymności swojego własnego serca spróbowali odpowiedzieć sobie na to ważne, ale i trudne pytanie. To, co zapewne zostanie w pamięci każdemu, kto słuchał dzisiejszej nauki, jest porównanie etapów wiary człowieka do etapów życia kraba.

Gdy krab jest mały chroni go jego pierwszy pancerz, który w pewnym momencie musi zrzucić, aby móc dalej rosnąć. To właśnie wtedy ginie najwięcej krabów, to wtedy są one najbardziej bezbronne i narażone na niebezpieczeństwo bycia pożartym przez drapieżniki. Tak samo człowiek, gdy jest dzieckiem, wierzy wiarą rodziców, a ta jego wiara jest chroniona przed atakami zła, przez ich "pancerz wiary". Gdy dziecko dorasta zrzuca tę ochronną skorupę i musi samo na nowo ją wytworzyć. Aby przetrwać ten trudny czas i nie zostać "zjedzonym" przez dzisiejszy świat, musi trwać w łączności z Bogiem, trwać w sakramentach świętych, trwać we wspólnocie Kościoła.

„Nie znajdzie ludzkość ukojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego” (Dzienniczek, 300)

Podczas dzisiejszej homilii dotknęliśmy tematu Miłosierdzia, zarówno Boga względem człowieka, jak i człowieka względem bliźniego.

Wydaje się, że we współczesnym świecie, jak nigdy dotąd potrzebujemy Bożego Miłosierdzia. Mimo tego, że świat idzie do przodu, mimo rozwoju nauki i technologii, są wciąż przestrzenie, w których człowiek czuje się samotny, bezradny, odrzucony, traci poczucie sensu życia. To jest właśnie ta przestrzeń, którą może wypełnić tylko Bóg ze Swoim Miłosierdziem; tylko On może wyrwać człowieka z niewoli grzechu i nadać nowy sens jego istnieniu.

Bóg pragnie obdarzać nas Swoim Miłosierdziem i pragnie byśmy miłosierdzie czynili wobec drugiego człowieka. Jak mamy je okazywać? Jezus wskazuje nam trzy: czyny, słowa i modlitwa. Każdy nawet najdrobniejszy czyn podyktowany miłością ma moc przywrócić w drugim człowieku nadzieję. Każde dobro, słowo wypowiedziane z miłością może uratować kogoś przed utratą sensu życia. Każda Koronka do Bożego Miłosierdzia wypowiedziana z miłością ma moc przemienić serce grzesznika.

„W JEGO RANACH JEST NASZE ZDROWIE” (Iz 53,5)

Czas łaski Bożej, daru spowiedzi świętej. Czas spojrzenia w głąb naszych wnętrz, czas przebaczenia i pojednania z Bogiem oraz drugim człowiekiem.

Podczas nauki dla młodzieży ksiądz misjonarz rozważał temat Bożej Miłości w oparciu o dzieło Williama Holman Hunt "Światłość świata". Obraz przedstawiający Jezusa ze światłem w ręce, pukającego pod osłoną nocy do drzwi zarośniętych cierniami, jest piękną metaforą Bożej subtelności i delikatności w staraniach o serce każdego człowieka.

„W JEGO RANACH JEST NASZE ZDROWIE” (Iz 53,5)

Czas łaski Bożej, daru spowiedzi świętej. Czas spojrzenia w głąb naszych wnętrz, czas przebaczenia i pojednania z Bogiem oraz drugim człowiekiem.

W homilii ksiądz misjonarz w przepiękny sposób przeprowadził nas przez Przypowieść o Synu Marnotrawnym. Na nowo uświadomiliśmy sobie prawdę o Bożym Miłosierdziu. Bóg w Swej niepojętej Miłości obdarzył nas wolnością i nie narzuca nam Swojej woli. Czeka cierpliwie na człowieka. A gdy ten przychodzi z pokorą, obdarza go w nadmiarze, dając mu znacznie więcej niż prosi.

"Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim" /1 J 4, 16/

Podczas homilii ksiądz misjonarz pochylił się nad istotą Sakramentu Małżeństwa. Nawiązując do wydarzeń w Kanie Galilejskiej, przypomniał nam na nowo jaka jest Boża recepta na szczęście w małżeństwie.

Jakie jest moje małżeństwo, jaką jestem żoną, jakim mężem? Czy jestem Miłością? Czy jeśli otworzę dziś Pierwszy List do Koryntian, rozdział 13, mogę zastąpić w znajdującym się tam hymnie słowo "Miłość" moim imieniem?

W trzecim dniu Misji Świętych szczególną troską otuliliśmy osoby starsze, chore i cierpiące. Ksiądz misjonarz podczas homilii starał się przybliżyć nam sens cierpienia.

Niezwykle dotykające były słowa:

"Jeśli chcemy mieć Jezusa bez krzyża, to prędzej, czy później będziemy mieć krzyż bez Jezusa. A tego już nie uniesiemy. Chrystus i krzyż to jedno, a chrześcijanin winien się zjednoczyć z Chrystusem, winien zjednoczyć swój krzyż z Jego krzyżem, swoje cierpienie z Jego cierpieniem, swoją mękę z Jego męką. To jest droga zbawienia dla nas i dla innych. Pamiętajmy, że z tego zdamy sprawę, jak zabiegaliśmy o zbawienie innych. I nie patrzmy na cierpienie jak na przekleństwo, ale jako na błogosławieństwo".

„NIEBO, TO MIŁOŚĆ BEZ BÓLU, CZYŚCIEC, TO BÓL Z MIŁOŚCI, PIEKŁO TO BÓL I CIERPIENIE BEZ MIŁOŚCI"

Podczas homilii ksiądz misjonarz pochylił się nad tematem śmierci w szerszym znaczeniu. Skierował myśli na sprawy końcowe naszego życia i rzeczy ostateczne. Wspomniał o sądzie ostatecznym i niebie lub piekle.

Dla nas katolików śmierć jest przyjaciółką, która przeprowadzi nas przez próg domu Ojca. Pozwoli wejść w życie, które już nie będzie miało końca. Śmierć jest najlepszą nauczycielką życia.