در این قسمت می‌کوشم باورهای دو گروه در مورد فیلسوفان یونانی، مشخصا افلاطون و ارسطو، را زیر سوال ببرم. نخست، باور مخالفان فلسفۀ اسلامی مبنی بر این که فیلسوفان یونانی تنها به عقل خودشان متکی بودند و دیگر منابع معرفتی، از جمله الهامات الهی، در دستگاه فکری آنان جایگاهی نداشته. دوم، باور موافقان فلسفۀ اسلامی مبنی بر این که افلاطون و ارسطو با دین سنتی مردم یونان هیچ نسبتی نداشتند و، مطابق با تعریف پیروان ادیان ابراهیمی، موحد بودند

حمایت از عدم