Sign up to save your podcasts
Or
Share انحرافات چیستند؟ | اپیزود 1
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Or
انحرافات چیستند؟ | اپیزود 1
«انحراف چه هست و چه نیست؟»
چگونه و بر اساس چه معیارهایی می‌توان انحرافات را تعریف و طبقه‌بندی کرد؟
آیا انحرافات مسئله‌ای اخلاقی است؟
دی‌اس‌ام در این راستا چه رویکرد و شاخص‌هایی پیشه می‌کند و چرا به حذف، کلی‌گویی و فریب‌کاری روی می‌آورد؟
برشی از متن کتاب:
هنجارِِ «قلبِ آدمی که سن‌وسال نمی‌شناسدِ» عصر حاضر ممنوع کرده که روان‌پزشکی در کنهِ عشق بین افرادی که با هم سی‌سال یا که بیشتر فاصلۀ سنی دارند، چیزی بیمارگون ببیند (در حقیقت، در گذشته پیری‌دوست‌ها صرفاً مردان بودن و تقریباً نه هرگز زنان و فهم علتش نیز چندان دشوار نیست).
پس آیا ما در روز و روزگاری نیستیم که همه جوانیم و جوان می‌مانیم?
از سوی دیگر، از آنجایی که ادرار کردن روی صورت دوست‌دخترمان چندان وجهۀ رمانتیکی ندارد، این رفتار ذیل پارافیلیاها و با عنوان ادرار دوستی آمده است.بیرون گذاشتن محرم‌آمیزی نیز به‌رغم شیوعش در نوع خود جالب است (برای مثال، در دهۀ 1990 در فرانسه، بیست درصد از پرونده‌های حقوقی مربوط به محرم‌آمیزی بودند.)چه چیزی روان‌پزشکی را وامی‌دارد تا احساس کند رابطۀ جنسی والدین با فرزندانشان را، حتی اگر زیر سن قانونی نیز نباشند، پارفیلیایی نداند؟
در واقع، در دورۀ ما بحث رابطۀ جنسی بین خویشاوندان نزدیکِ بزرگسال، بحثی است مناقشه‌برانگیز چراکه در برخی کشورهای ناهمگن، محرم‌آمیزی جرم‌انگاری نمیشود و در برخی کشورهای دیگر می‌شود.(برای مثال، در سپتامبر 2014، شورای اخلاق آلمان به دولت پیشنهاد داد تا از محرم‌آمیزی خواهر/برادر جرم‌زدایی کند حال‌آنکه محرم‌آمیزی والد/فرزند همچنان و حتی اگر فرزندان بزرگسال باشند، باید جرم تلقی شود. آلمانی‌ها روابط ادیپی را محرم‌آمیزانه‌تر از رابطۀ جنسی بین همشیره‌ها می‌دانند).
راحت‌تر اگر کشورهایی را فهرست کنیم که محرم‌آمیزی بین بزرگسالان را به عنوان جرم مجازات نمی‌کنند و این در حالی است که شاید خیلی‌هایشان اجازۀ ازدواج به خویشاوندان خونی ندهند: قانون ایتالیا مبهم است زیرا محرم‌آمیزی را تنها در صورتی جرم می‌داند که باعث بروز «رسوایی عمومی» شود (ایده‌ای منسوخ).چنان‌که مبرهن است، کشورهای یادشده از نظر رواج دین، تحول اقتصادی و اجتماعی و رژیم سیاسی بسیار با هم متفاوت‌اند. بنابراین چرا آرژانتین و برزیل محرم‌آمیزی را مجاز می‌دانند و شیلی و مکزیک جرم؟
ظن من این است که دی‌اس‌ام 5 به این دلیل محرم‌آمیزی را جزو پارافیلیاها قلمداد نمی‌کند که قوانین غرب رفتهرفته دارند در جهت جرم‌زدایی از هر نوع محرم‌آمیزی‌ای بین بزرگسالان حرکت می‌کنند.علت این امر، غلبۀ بیشتروبیشترِ فلسفۀ فایده‌گرا در فرهنگ‌های غربی، در رویۀ قضایی و روان‌پزشکی (و تقریباً در تمامی حوزههای سیاست) است.
چگونه و بر اساس چه معیارهایی می‌توان انحرافات را تعریف و طبقه‌بندی کرد؟
آیا انحرافات مسئله‌ای اخلاقی است؟
دی‌اس‌ام در این راستا چه رویکرد و شاخص‌هایی پیشه می‌کند و چرا به حذف، کلی‌گویی و فریب‌کاری روی می‌آورد؟
برشی از متن کتاب:
هنجارِِ «قلبِ آدمی که سن‌وسال نمی‌شناسدِ» عصر حاضر ممنوع کرده که روان‌پزشکی در کنهِ عشق بین افرادی که با هم سی‌سال یا که بیشتر فاصلۀ سنی دارند، چیزی بیمارگون ببیند (در حقیقت، در گذشته پیری‌دوست‌ها صرفاً مردان بودن و تقریباً نه هرگز زنان و فهم علتش نیز چندان دشوار نیست).
پس آیا ما در روز و روزگاری نیستیم که همه جوانیم و جوان می‌مانیم?
از سوی دیگر، از آنجایی که ادرار کردن روی صورت دوست‌دخترمان چندان وجهۀ رمانتیکی ندارد، این رفتار ذیل پارافیلیاها و با عنوان ادرار دوستی آمده است.بیرون گذاشتن محرم‌آمیزی نیز به‌رغم شیوعش در نوع خود جالب است (برای مثال، در دهۀ 1990 در فرانسه، بیست درصد از پرونده‌های حقوقی مربوط به محرم‌آمیزی بودند.)چه چیزی روان‌پزشکی را وامی‌دارد تا احساس کند رابطۀ جنسی والدین با فرزندانشان را، حتی اگر زیر سن قانونی نیز نباشند، پارفیلیایی نداند؟
در واقع، در دورۀ ما بحث رابطۀ جنسی بین خویشاوندان نزدیکِ بزرگسال، بحثی است مناقشه‌برانگیز چراکه در برخی کشورهای ناهمگن، محرم‌آمیزی جرم‌انگاری نمیشود و در برخی کشورهای دیگر می‌شود.(برای مثال، در سپتامبر 2014، شورای اخلاق آلمان به دولت پیشنهاد داد تا از محرم‌آمیزی خواهر/برادر جرم‌زدایی کند حال‌آنکه محرم‌آمیزی والد/فرزند همچنان و حتی اگر فرزندان بزرگسال باشند، باید جرم تلقی شود. آلمانی‌ها روابط ادیپی را محرم‌آمیزانه‌تر از رابطۀ جنسی بین همشیره‌ها می‌دانند).
راحت‌تر اگر کشورهایی را فهرست کنیم که محرم‌آمیزی بین بزرگسالان را به عنوان جرم مجازات نمی‌کنند و این در حالی است که شاید خیلی‌هایشان اجازۀ ازدواج به خویشاوندان خونی ندهند: قانون ایتالیا مبهم است زیرا محرم‌آمیزی را تنها در صورتی جرم می‌داند که باعث بروز «رسوایی عمومی» شود (ایده‌ای منسوخ).چنان‌که مبرهن است، کشورهای یادشده از نظر رواج دین، تحول اقتصادی و اجتماعی و رژیم سیاسی بسیار با هم متفاوت‌اند. بنابراین چرا آرژانتین و برزیل محرم‌آمیزی را مجاز می‌دانند و شیلی و مکزیک جرم؟
ظن من این است که دی‌اس‌ام 5 به این دلیل محرم‌آمیزی را جزو پارافیلیاها قلمداد نمی‌کند که قوانین غرب رفتهرفته دارند در جهت جرم‌زدایی از هر نوع محرم‌آمیزی‌ای بین بزرگسالان حرکت می‌کنند.علت این امر، غلبۀ بیشتروبیشترِ فلسفۀ فایده‌گرا در فرهنگ‌های غربی، در رویۀ قضایی و روان‌پزشکی (و تقریباً در تمامی حوزههای سیاست) است.
View all episodes
By Saeed Soheili«انحراف چه هست و چه نیست؟»
چگونه و بر اساس چه معیارهایی می‌توان انحرافات را تعریف و طبقه‌بندی کرد؟
آیا انحرافات مسئله‌ای اخلاقی است؟
دی‌اس‌ام در این راستا چه رویکرد و شاخص‌هایی پیشه می‌کند و چرا به حذف، کلی‌گویی و فریب‌کاری روی می‌آورد؟
برشی از متن کتاب:
هنجارِِ «قلبِ آدمی که سن‌وسال نمی‌شناسدِ» عصر حاضر ممنوع کرده که روان‌پزشکی در کنهِ عشق بین افرادی که با هم سی‌سال یا که بیشتر فاصلۀ سنی دارند، چیزی بیمارگون ببیند (در حقیقت، در گذشته پیری‌دوست‌ها صرفاً مردان بودن و تقریباً نه هرگز زنان و فهم علتش نیز چندان دشوار نیست).
پس آیا ما در روز و روزگاری نیستیم که همه جوانیم و جوان می‌مانیم?
از سوی دیگر، از آنجایی که ادرار کردن روی صورت دوست‌دخترمان چندان وجهۀ رمانتیکی ندارد، این رفتار ذیل پارافیلیاها و با عنوان ادرار دوستی آمده است.بیرون گذاشتن محرم‌آمیزی نیز به‌رغم شیوعش در نوع خود جالب است (برای مثال، در دهۀ 1990 در فرانسه، بیست درصد از پرونده‌های حقوقی مربوط به محرم‌آمیزی بودند.)چه چیزی روان‌پزشکی را وامی‌دارد تا احساس کند رابطۀ جنسی والدین با فرزندانشان را، حتی اگر زیر سن قانونی نیز نباشند، پارفیلیایی نداند؟
در واقع، در دورۀ ما بحث رابطۀ جنسی بین خویشاوندان نزدیکِ بزرگسال، بحثی است مناقشه‌برانگیز چراکه در برخی کشورهای ناهمگن، محرم‌آمیزی جرم‌انگاری نمیشود و در برخی کشورهای دیگر می‌شود.(برای مثال، در سپتامبر 2014، شورای اخلاق آلمان به دولت پیشنهاد داد تا از محرم‌آمیزی خواهر/برادر جرم‌زدایی کند حال‌آنکه محرم‌آمیزی والد/فرزند همچنان و حتی اگر فرزندان بزرگسال باشند، باید جرم تلقی شود. آلمانی‌ها روابط ادیپی را محرم‌آمیزانه‌تر از رابطۀ جنسی بین همشیره‌ها می‌دانند).
راحت‌تر اگر کشورهایی را فهرست کنیم که محرم‌آمیزی بین بزرگسالان را به عنوان جرم مجازات نمی‌کنند و این در حالی است که شاید خیلی‌هایشان اجازۀ ازدواج به خویشاوندان خونی ندهند: قانون ایتالیا مبهم است زیرا محرم‌آمیزی را تنها در صورتی جرم می‌داند که باعث بروز «رسوایی عمومی» شود (ایده‌ای منسوخ).چنان‌که مبرهن است، کشورهای یادشده از نظر رواج دین، تحول اقتصادی و اجتماعی و رژیم سیاسی بسیار با هم متفاوت‌اند. بنابراین چرا آرژانتین و برزیل محرم‌آمیزی را مجاز می‌دانند و شیلی و مکزیک جرم؟
ظن من این است که دی‌اس‌ام 5 به این دلیل محرم‌آمیزی را جزو پارافیلیاها قلمداد نمی‌کند که قوانین غرب رفتهرفته دارند در جهت جرم‌زدایی از هر نوع محرم‌آمیزی‌ای بین بزرگسالان حرکت می‌کنند.علت این امر، غلبۀ بیشتروبیشترِ فلسفۀ فایده‌گرا در فرهنگ‌های غربی، در رویۀ قضایی و روان‌پزشکی (و تقریباً در تمامی حوزههای سیاست) است.
چگونه و بر اساس چه معیارهایی می‌توان انحرافات را تعریف و طبقه‌بندی کرد؟
آیا انحرافات مسئله‌ای اخلاقی است؟
دی‌اس‌ام در این راستا چه رویکرد و شاخص‌هایی پیشه می‌کند و چرا به حذف، کلی‌گویی و فریب‌کاری روی می‌آورد؟
برشی از متن کتاب:
هنجارِِ «قلبِ آدمی که سن‌وسال نمی‌شناسدِ» عصر حاضر ممنوع کرده که روان‌پزشکی در کنهِ عشق بین افرادی که با هم سی‌سال یا که بیشتر فاصلۀ سنی دارند، چیزی بیمارگون ببیند (در حقیقت، در گذشته پیری‌دوست‌ها صرفاً مردان بودن و تقریباً نه هرگز زنان و فهم علتش نیز چندان دشوار نیست).
پس آیا ما در روز و روزگاری نیستیم که همه جوانیم و جوان می‌مانیم?
از سوی دیگر، از آنجایی که ادرار کردن روی صورت دوست‌دخترمان چندان وجهۀ رمانتیکی ندارد، این رفتار ذیل پارافیلیاها و با عنوان ادرار دوستی آمده است.بیرون گذاشتن محرم‌آمیزی نیز به‌رغم شیوعش در نوع خود جالب است (برای مثال، در دهۀ 1990 در فرانسه، بیست درصد از پرونده‌های حقوقی مربوط به محرم‌آمیزی بودند.)چه چیزی روان‌پزشکی را وامی‌دارد تا احساس کند رابطۀ جنسی والدین با فرزندانشان را، حتی اگر زیر سن قانونی نیز نباشند، پارفیلیایی نداند؟
در واقع، در دورۀ ما بحث رابطۀ جنسی بین خویشاوندان نزدیکِ بزرگسال، بحثی است مناقشه‌برانگیز چراکه در برخی کشورهای ناهمگن، محرم‌آمیزی جرم‌انگاری نمیشود و در برخی کشورهای دیگر می‌شود.(برای مثال، در سپتامبر 2014، شورای اخلاق آلمان به دولت پیشنهاد داد تا از محرم‌آمیزی خواهر/برادر جرم‌زدایی کند حال‌آنکه محرم‌آمیزی والد/فرزند همچنان و حتی اگر فرزندان بزرگسال باشند، باید جرم تلقی شود. آلمانی‌ها روابط ادیپی را محرم‌آمیزانه‌تر از رابطۀ جنسی بین همشیره‌ها می‌دانند).
راحت‌تر اگر کشورهایی را فهرست کنیم که محرم‌آمیزی بین بزرگسالان را به عنوان جرم مجازات نمی‌کنند و این در حالی است که شاید خیلی‌هایشان اجازۀ ازدواج به خویشاوندان خونی ندهند: قانون ایتالیا مبهم است زیرا محرم‌آمیزی را تنها در صورتی جرم می‌داند که باعث بروز «رسوایی عمومی» شود (ایده‌ای منسوخ).چنان‌که مبرهن است، کشورهای یادشده از نظر رواج دین، تحول اقتصادی و اجتماعی و رژیم سیاسی بسیار با هم متفاوت‌اند. بنابراین چرا آرژانتین و برزیل محرم‌آمیزی را مجاز می‌دانند و شیلی و مکزیک جرم؟
ظن من این است که دی‌اس‌ام 5 به این دلیل محرم‌آمیزی را جزو پارافیلیاها قلمداد نمی‌کند که قوانین غرب رفتهرفته دارند در جهت جرم‌زدایی از هر نوع محرم‌آمیزی‌ای بین بزرگسالان حرکت می‌کنند.علت این امر، غلبۀ بیشتروبیشترِ فلسفۀ فایده‌گرا در فرهنگ‌های غربی، در رویۀ قضایی و روان‌پزشکی (و تقریباً در تمامی حوزههای سیاست) است.