▨ نام شعر: بوجهلِ من

▨ شاعر: نیما یوشیج

▨ با صدای: احمد کیایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

زنده‌ام تا من، مرا بوجهلِ من در رنج می‌دارد

جَسته از زیر دمِ گاوی چه آلوده

رفته تا بالای این سیلاب‌خانه

چون مگس‌های سگان است او

نه جز این بوده تا بوده.

او، آن آئینِ سماجت

آن طفیلی‌تن بپرورده

چومی پرّد پیِ آن است تا یک جای بنشیند

بر سرِ هر جانورشکلی

روی گوش و زیر چشم و بر جبینِ پاک‌رویانی

بر هر آن پاکیزگان بینی

و هر آن آلودگان دانی.

هرکجا کاو زنده می‌یابد یکی را زنده می‌بیند.

می‌مکد بوجهلِ من خون از تنِ هر جانوران در هر گذرگاه

نیست او از کارِ من آگاه

می‌پرد تا یابدم یک بارِ دیگر

من ولی از او گریزانم

تا مرا گم کرده بنشیند

بر سرِ دیوار دیگر.

▨ 

نیما یوشیج

بهمن ماه ۱۳۲۰

ــــــ

توضیح: متن این شعر به دست‌خطِ شاعر، بسیار مغشوش است و احمد کیایی تصحیحی جدید را با این خوانش ارایه می‌کند.