▨ نام شعر: هنگام که گریه می دهد ساز

▨ شاعر: نیما یوشیج

▨ با صدای: احمد کیایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

هنگام که گریه می‌دهد ساز

این دود سرشتِ ابر بر پشت

هنگام که نیل چشم دریا

از خشم به روی می‌زند مشت...

زان دیر سفر که رفت از من

غمزه‌زن و عشوه ساز داده

دارم به بهانه‌های مانوس

تصویری از او بر گشاده.

لیکن چه گریستن، چه طوفان؟

خاموش شبی است هر چه تنهاست.

مردی در راه می‌زند نی

و آواش فسرده بر می‌آید.

تنهای دگر منم که چشمم

طوفان سرشک می‌گشاید.

هنگام که گریه می‌دهد ساز

این دود سرشتِ ابر بر پشت

هنگام که نیل چشم دریا

از خشم به روی می‌زند مشت...

▨ 

نیما یوشیج

۱۳۲۹