Ο Μαρίνος Κόνσολος παρουσιάζει μια ηχητική σειρά 5 επεισοδίων για την αληθινή ιστορία του διαβόητου Τζεμάλ Μίτα. Μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων της εποχής, θα δούμε βήμα βήμα, πως κατάφερε ο φυγόδικος Μίτας να γίνει θρύλος και τελικά να συλληφθεί το 1946.

Από το 1941 έως και τις αρχές του 1946, η Πάφος βυθίστηκε σε μια περίοδο ανομίας και συγκρούσεων, με τη ληστοσυμμορία του Μίτα να ακμάζει και την αστυνομία να δίνει έναν ανελέητο αγώνα για την εξόντωσή της. Όσο περισσότερο προσπαθούσαν να καταδιώξουν τον Μίτα, τόσο περισσότερο ο θρύλος του μεγάλωνε. Στα μάτια των απλών ανθρώπων, δεν ήταν πια απλώς ένας φυγόδικος· Ο βασιλιάς των δασών. Έτσι τον αποκαλούν στις εφημερίδες, κατά την διάρκεια της εγκληματικής του δράσης στα βουνά της Πάφου, οι δημοσιογράφοι. Γιατί ο Μίτας αποτελεί μυθιστορηματική μορφή. Θα παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις στις πόλεις ενώ παράλληλα θα δίνει μάχες με την αστυνομία στα δάση.

Ο Άγγλος Κυβερνήτης της Κύπρου αποφασίζει να διπλασιάσει την αμοιβή στην επικυρηξη του Μίτα. Δίνει 100 λίρες για οποιαδήποτε πληροφορία θα βοηθήσει στην σύλληψη του.

Όταν τελικά συλληφθεί το 1946, το όνομά του είχε ήδη γίνει συνώνυμο του άπιαστου. Τόσο που η φράση «πιάστον Μίτα» έμεινε ως έκφραση για κάτι αδύνατο.

Η έρευνα της ιστορίας στηρίχθηκε στο ψηφιοποιημένο αρχείο Τύπου

του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών.

Συντελεστές:

Αφήγηση: Μαρίνος Κόνσολος

Επιστημονικός Σύμβουλος: Κυριάκος Ιακωβίδης.

Λέκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος

Sound design : Κωνσταντίνος Χαραλάμπους

Έρευνα/ Κείμενο/ Σκηνοθεσία: Κλείτος Κλείτου

Στο επεισόδιο 1 και 2, το τραγούδι των Χασαμπουλιών, σε ποιητάρικη φωνή, το ερμηνεύει ο ηθοποιός Ανδρεάς Τσουρής.

Ευχαριστίες για την παραχώρηση των φωτογραφιών που χρησιμοποιήθηκαν για το εικαστικό του Podcast και του τραιλερ:

Μουσείο Αστυνομίας Κύπρου και ΤΕΠΑΚ

Library of Cyprus University of Technology Digital Heritage Research Lab of Cyprus University of Technology

«Μια Πολιτιστική Προσφορά της Landas Colour»

Περίληψη 2ου επεισοδίου:

Μεσημέρι, της 11ης Οκτωβρίου 1941. Δύο αστυνομικοί πρόσεχαν το πτώμα του Καραχασάν στο μονοπάτι προς την Λεύκα. Ο λοχίας Ονησίφορος θεωρούσε ότι σίγουρα ο Τζεμάλ Μήτας τον είχε σκοτώσει. Είχε την μαρτυρία της γυναίκας του Καραχασάν για τις απειλές, αλλά και άλλων χωριανών τους. Μια από αυτές τις μαρτυρίες ήταν του Κεμάλ Ραματάν, ξάδελφου του Μήτα, που μαζί με τον πατέρα του, του είπαν να μην κάνει πράξη τις απειλές προς τον Καραχασάν, αλλά ο Μήτας τους είπε ότι θα τον παίξει.

Η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στις 12 Οκτωβρίου 1941 γράφει: “Φόνος Μουκτάρου, δια σφαιρών όπλου. Κατά τηλεφωνικάς πληροφορίας, εκ Σκουριωτίσσης προς την ενταύθα Αστυνομία, ανευρέθη κατά την πρωϊαν της χθες φονευμένος εις μίαν ατραπόν μεταξύ Αγ. Επιφανίου Σκουριωτίσσης και Λεύκας, ο μουκτάρης του Αγ. Επιφανίου, Καραχασάν Καραμεχμέτ, ηλικίας 55 ετών. Επίσης πλησίον του θύματος ευρέθη φονευμένος ο όνος του.”

Ο Τζεμάλ Μίτας όμως ήταν περισσότερο έξυπνος από τους αστυνομικούς. Έβλεπε από μακριά τις περιπολίες για αυτό ξεκίνησε να φύγει από την περιοχή και να πάει προς τα Βρέτσια.

Όταν ο Μίτα έφτασε στο χωριό, οι χωριανοί δεν δίστασαν ούτε στιγμή. Τον υποδέχτηκαν ως έναν από τους δικούς τους και γρήγορα οργάνωσαν την προστασία του.

Στην Πάφο εκείνη την εποχή είχε επίσης καταφύγει και ο ισοβίτης φυγόδικος Αντώνης Γρηγόρη από την Ασπρογιά, και οι δυο φυγόστρατοι του Κυπριακού Συντάγματος, Αντώνης Μιχαήλ και Γιάννης Δημητρίου από τα Παλιάμπελα της Πάφου. Και οι τρεις

τους ήταν οπλισμένοι με τυφέκια και τρομοκρατούσαν τους κατοίκους της επαρχίας καθημερινά.

Έτσι μαζί και με άλλους φυγόδικους και φυγόστρατους η ληστοσυμμορία του Μίτα γίνεται η φωλιά, το καταφύγιο όλων των εγκληματικών στοιχείων της Κύπρου.