Prokrustes Yunan mitolojisinde adı geçen bir kahraman. Aslında bir haydut. Rivayete göre Atina ile Megara yolu arasında han işletirmiş. Herkesin bildiği tarafı ise sahip olduğu kendi boyuna uygun demir yatağı. Ancak öyle sıradan bir ‘yatak’ deyip geçmemeli.

Prokrustes kendisi için en uygun kabul ettiği yatağını herkes için de mutlak doğru ölçülerde ve standartta kabul ediyormuş.

Böyle olunca da hanında konaklayan yolcular gece olup yataklarına yattıkları zaman; boyu kısa olanı boyu yatağa denk gelinceye kadar gererek uzatır; uzun olanın boyunu ise bacaklarını keserek yatağa uygun gelecek şekilde kısaltırmış. Uzunca yıllar binlerce insanı katletmiş.

İsmini sıkça duyduğumuz hüsran neden kaynaklanır? Aşkla hüsran arasında nasıl bir ilişki var? Arzulanan şeye ulaşmak insanı tatmin eder mi, yoksa olası bir tatmini sonsuza dek yok etmekten başka bir işe yaramaz mı? Neden illaki bir şeyleri anlamak, kavramak isteriz? Kavrayamamak neden bir dışlanmışlık ve küçük düşme duygusu verir? Kuralları ihlal etmenin yanımıza kâr kalmasından keyif almamız bizim hakkımızda ne söyler? Nasıl olur da yaşamadığımız deneyimler hakkında, yaşadığımız deneyimlere kıyasla daha çok şey biliyormuş gibi görünürüz?

- Doğumgünü hediyesi olabilirlik 6/10

- Kahve yanında Instagram fotoğrafı olma niteliği 9/10

- Twitter için veciz söz alıntı yapılabilirlik 8/10

Theseus'un Gemisi bağlamında fikri bir yolculuk yapıyoruz bu bölümüzde. "Ben kimim?" sorusuna yanıt ararken yolumuz Jumanji ve Matrix  filmine uğruyor, Platon'un Mağara Alegorisi'ni düşünüyor. Diyoruz ki: "Giden kişi, dönen kişi değildir artık . Döndüğünde buldukları da giderken bıraktıkları değildir zaten"

Bizi yüzmek için deniz kenarına götüren dopamindir. Orada denizin sesi ile güneşlenirken aldığınız haz endorfindir. Yüzmenin size çok iyi geldiğini; hatta kışın hastalıklardan koruduğunu söyleyen ise serotonindir.

Mutluluk içimizde başlar. Bunlar tamamen biyokimyasal süreçlerdir. Para, toplumsal statü, plastik cerrahi, güzel evler, iktidar konumları, bunların hiçbiri size mutluluk getirmez. Uçup gitmeyen tek mutluluk sadece serotonin, dopamin ve oksitosin sayesinde olur.

Her savsaklama bir ertelemedir; fakat her erteleme bir savsaklama değildir.

Bir türlü başlayamamak veya bir türlü bitirememek prokrastineyşının konusudur.

Eskiden yeterince yağmur yağmazsa ekinlerin başak vermeyeceği söylenirken, artık yeterince zayıf olamamaktan, yeterince uzun tatil yapamamaktan dertleniyoruz.

Ofis hikayeleri ile entelektüel merakı olan insanlar için, yayınlar yapacağım. Yani, senin için. Haydi başlayalım artık.