Hep daha fazlası olmaya çalışırken, en derindeki ihtiyacımızı unuturuz: olduğumuz gibi sevilmek. Bu bölüm, varoluşun yorgunluğununa bir şefkat molası… Sora Aika’nın sesiyle, sadece “olduğun halinle” yeterli olduğunu hatırlatmak için.