Μια φορά κι έναν καιρό, δύο παιδιά δεν ήθελαν να μάθουν να ζουν χώρια. Ούτε να περιμένουν να αλλάξει ο κόσμος γύρω τους γνώμη. Δεν είχαν χρόνο για μετά κι έτσι διάλεξαν το τώρα. Και το τώρα έγινε θυσία. Ο έρωτάς τους δεν ήταν παραμύθι, ήταν όμως αφορμή να ζήσουν άλλοι το παραμύθι τους. Πόσο απέχει ο έρωτας από την καταστροφή; Πότε τα ετερώνυμα αντέχουν στον χρόνο και πότε είναι καλό να αποδέχεσαι ότι ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα; Και μια ερώτηση που επιπλέει αιώνια στον χρόνο: Αν αγαπηθείς έτσι, θα ήθελες να σωθείς;

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα δέντρο που δεν ήθελε να είναι δέντρο. Ήθελε να είναι αγκαλιά. Και το προσπάθησε τόσο πολύ, μέχρι που έπαψε να είναι δέντρο. Μια ιστορία για τα όχι που δε λέμε, για τις θυσίες που νιώθουμε φυσικές και για τους ανθρώπους που βολεύονται στο να παίρνουν μέχρι τελευταίας σταγόνας. Μια ιστορία για την αγάπη που ψάχνει όρια και νόημα ή ένα παραμύθι για την ανάγκη να φυτεύεις κάτι που ανθίζει.

Μυαλό, καρδιά, θάρρος. Όνειρα, σκοπός, έρωτας. Τελικά μήπως έχεις ήδη αυτό που ψάχνεις μακριά; Μήπως δεν χρειάζεται να το ανακαλύψεις αλλά να το αναδείξεις; Ο Μάγος του Οζ τι λέει για όλα αυτά; Και τελικά αυτή η Ντόροθι ονειρευόταν στον ύπνο ή στον ξύπνιο της; Ο Μάριος Μάζαρης και ο Νικόλας Σμυρνάκης προσεγγίζουν με διαφορετικό τρόπο τον Μάγο του Οζ και ανακαλύπτουν κρυφά νοήματα και όχι και τόσο αυτονόητους συμβολισμούς.

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα αγόρι ήθελε να γίνει παραμύθι ή να καταφέρει να νικήσει τον χρόνο. Όχι για τους άλλους, αλλά για τον εαυτό του. Πώς παραμένεις για πάντα παιδί; Πώς πετάς από πάνω σου τα βάρη κι αν τα πετάξεις τελικά, πετάς κι εσύ ψηλά; Μια ιστορία για πειρατές ναυαγισμένους, κροκόδειλους του χρόνου, κυρίως όμως για το να ξεχνάς, τη μαγική αυτή συνταγή που κάνει το σώμα να πετά.  

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κορίτσι βουτάει με τη θέλησή του σε έναν κόσμο μαγικό. Εκεί που θα χρειαστεί να βγει μεγαλύτερη ή μικρότερη των περιστάσεων, να αναμετρηθεί με τον χρόνο, το λογικό, την εξουσία και να βγει νικήτρια. Ή και όχι. Ένα ταξίδι-βουτιά στην ενηλικίωση ή απλώς η απόλαυση της στιγμής χωρίς δεύτερες σκέψεις; Η Αλίκη δεν έχει τόσες απαντήσεις, βάζει σίγουρα όμως τα ερωτήματα.  

Μια φορά κι έναν καιρό ένας ενήλικας συναντά έναν μικρό πρίγκιπα και μαζί με αυτόν θα μάθει για αλεπούδες που θέλουν να εξημερωθούν, για τριαντάφυλλα που ζουν σε γυάλες, για μπαομπάμπ, παράξενους μεγάλους κι ένα σωρό ακόμα ανθρώπους που ζουν στην πλάνη και στον πλανήτη τους απομονωμένοι. Άραγε, τι κάνει έναν άνθρωπο να βρίσκει νόημα στην έρημό του; Είναι μόνο με την καρδιά που βλέπεις καθαρά;

“Μια φορά κι έναν καιρό, δύο αδέρφια απομακρύνονται από το σπίτι τους κι αναγκάζονται να μεγαλώσουν, ακόμα κι αν δεν ήταν δική τους επιλογή. Τι κι αν έσπειραν πέτρες, ψίχουλα ή ελπίδες, το σκοτεινό δάσος τους περιμένει”. Μια αναπάντεχη συζήτηση για την κακοποίηση, τις σχέσεις μεταξύ αδερφών, τις εξαρτήσεις, το άγνωστο εκεί έξω και το μαγικό, που δεν ξέρεις πώς μεταμορφώνει όλους τους φόβους σου σε ζάχαρη.  

Ένα αγόρι παλεύει να αλλάξει. Δεν θέλει να είναι πια ξύλινος. Θέλει κάπου κι αυτό να χωρέσει. Ξεπερνά τα όρια για να τα αντιληφθεί, κουβαλά φόβους, τις πεποιθήσεις της κοινωνίας, τη λαχτάρα του πατέρα. Τελικά τι μπορείς να πάθεις αν ακούς τους σοφούς, γρύλους ή μη; Και πόσες περιπέτειες μπορείς να ζήσεις αν δεν τους ακούς; Στο τέλος, τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Να γίνουμε όλοι δερματένιοι ή να παραμείνουμε ο εαυτός μας;  

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας μαγικός καθρέφτης ένιωσε την ανάγκη να σπείρει ζιζάνια. Και το έκανε με κάθε ευκαιρία. Έβαλε την ανάγκη στο μυαλό μιας γυναίκας να είναι η ομορφότερη του κόσμου. Κι έβαλε τον φόβο στο μυαλό μιας άλλης που έφυγε μακριά να σωθεί. Και κάπου εκεί γνώρισε τους 7 νάνους, τον εαυτό της, δεν έπαψε στιγμή να εμπιστεύεται τους ανθρώπους, τα μήλα που της πρόσφεραν και τη ζωή που περιμένει ένα τρυφερό φιλί για να σε βγάλει από τον λήθαργο. Άραγε χωράει μόνο μια ομορφιά στον κόσμο;  Κι αν ναι, δε θα νιώθει απέραντη μοναξιά ;  

Μια φορά κι έναν καιρό, μια πεντάμορφη φυλακίζεται σε ένα κάστρο μαζί με ένα τέρας. Μια φορά έναν καιρό, ένα τέρας φυλακίζεται σε ένα κάστρο μαζί με ένα τριαντάφυλλο. Πώς θα έρθουν κοντά αυτοί οι ήρωες; Πόσα αγκάθια και πόσα λουλούδια χωράει η ζωή; Μια ιστορία που μας υπενθυμίζει πως η ομορφιά είναι υπόθεση πολύ προσωπική και πως οι άνθρωποι μπορούν να βρουν κάτι λιγότερο προφανές όμορφο να τους συνδέει. Μήπως όμως πιο δύσκολο από το να πλησιάσεις ένα «τέρας» είναι να πιστέψεις ότι μπορεί να κρύβει μέσα του κάτι όμορφο;