Sinds eind vorig jaar is rolstoeltennisser Ruben Spaargaren de hoogst geklasseerde Nederlander op de wereldranglijst bij de mannen. Zijn opmars ging wat ongemerkt; na jaren rond de vijftiende, twintigste plek te hebben gebivakkeerd, stootte hij ineens door naar de top-8.

Ik sprak Ruben op de tribunes van het ABN Amro Open in Rotterdam, waar hij uiteindelijk de halve finale haalde. We spraken over zijn doorbraak, zijn ambities en doelen en de route richting de volgende Paralympische Spelen, in 2024 in Parijs.

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 552 nachtjes slapen.

Nog een paar maanden, dan begint in Rotterdam de eerste editie van de European Para Championships (EPC), zeg maar de Europese Paralympische Spelen. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook minder bekende sporten als taekwondo, judo, boogschieten, schietsport en goalball. In aanloop naar de EPC ga ik kijken wat er in die sporten in Nederland gebeurt. Eerst goalball: een teamsport met een bal voor mensen met een visuele beperking.

Ik praat in deze aflevering met bondscoach Krista van Alten over de huidige status van het mannenteam, over de uitdagingen en ambities, hoe zij in de sport terecht is gekomen en natuurlijk over de vraag: wat ís goalball eigenlijk?

Meer weten?

Check hier de eerdere afleveringen over de EPC in Rotterdam:

En alles over goalball vind je hier. Of check hier de uitlegvideo van het Internationaal Paralympisch Comité.

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 559 nachtjes slapen.

Ze staat al sinds mensenheugenis (dat begon in 2015) aan kop van de wereldranglijst. En toch maakt tafeltennisster Kelly van Zon zich zorgen over kwalificatie voor haar vijfde Paralympische Spelen: Parijs 2024. ‘Ik maak me altijd zorgen’, zegt ze. ‘Pas als ik dat ticket binnen heb, is dat over.’

De Europese kampioenschappen, in september dit jaar, zijn de snelste weg naar Parijs. Wordt Van Zon (35 jaar) daar voor de vijfde keer Europees kampioen, dan heeft ze haar ticket binnen. De weg naar de Franse hoofdstad loopt voor haar door Kroatië, waar ze op dit moment traint en competitie speelt.

‘Ik ben een ouwe rot in het vak, wil mijn plaats nog niet opgeven. Er komen weer nieuwe speelsters aan, die wil ik ook verslaan’, zegt ze. ‘Ja, het geeft druk dat ik al zolang nummer 1 ben, zo vaak de beste ben geweest op kampioenschappen. Maar tegelijkertijd: als ik eenmaal aan die tafel sta, ben ik daar niet mee bezig. Dan wil ik gewoon goed tafeltennissen.’

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 566 nachtjes slapen.

De wielrenners en handbikers bereiden zich op dit moment voor op hun seizoen; in eigen land of in Zuid-Europa. Opvallend: wereldkampioen handbiken Mitch Valize is nog in Nederland. Hij traint in zijn thuisomgeving; Zuid-Limburg.

Maar waarom kiest Mitch voor de Cauberg, de Keutenberg en Eyserbosweg, waar collega’s de Coll de Rates, Puig Major of El Teide bedwingen? Ik ga het hem in het komende halfuur vragen. En natuurlijk móeten we toch nog een keer terugblikken op misschien wel zijn allermooiste overwinning: paralympisch goud in de wegwedstrijd. Met nog 500 meter te gaan lijkt hij verslagen, maar dan …

Dat moment in Tokio nog eens terugkijken? Kan hier!

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 573 nachtjes slapen.

Rolstoelbasketbalster Bo Kramer stopte afgelopen jaar bij haar club Hot Rolling Bears Essen. Ze wilde zich focussen op het Nederlands team. Vorige week werd ze gepresenteerd bij Loughbrough Lightning, kampioen van de Premier League in Engeland. Hoe kwam dit tot stand?

Ik sprak Bo in aanloop naar haar debuut in de Premier League, komende zondag tegen de Worcester Wolves. Hoe is Loughbrough bij haar terecht gekomen? Is er sprake van onderhandelingen? En waarom wil ze nu toch weer een club? Wat betekent dit voor het drukke jaar dat het Nederlands team te wachten staat, met zowel een WK als EK; allebei cruciaal op weg naar de Spelen in Parijs?

Meer weten over Bo?

Foto: Ilse Schaffers

Parijs is nog ver. Nog 580 nachtjes slapen.

Atlete Lara Baars trainde de afgelopen 9 jaar op Papendal. Deze week verhuisde ze naar Stuttgart, om daar met de Duitse werpers en hun coach Peter Salzer te gaan werken. Ze won medailles op EK’s, WK’s en Paralympische Spelen en wil terug naar dat niveau. In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast praat ik met haar over haar nieuwe thuis.

Lara won in 2015 haar eerste internationale medaille; zilver op de WK. Een jaar later veroverde ze brons op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Europees succes was er in 2018, met zilver in het kogelstoten en brons bij het discuswerpen. Dat resultaat herhaalde ze in 2021. Op haar tweede Paralympische Spelen, in 2021 in Tokio, eindigde ze teleurstellend als 7e.

Parijs is nog ver. Nog 587 nachtjes slapen.

Foto: Bartlomiej Zborowski

Het pre-paralympisch jaar 2023 begint natuurlijk met vooral veel wintersport. In Finland is de eerste World Cup snowboarden aan de gang, in Zwitserland de wereldbeker voor de skiërs. Maaike Bennink is daar een van de Nederlanders aan de start. 

Maaike Bennink is de eerste – en nog altijd enige – Nederlandse met een visuele beperking die op dat niveau skiet. Dat gegeven zorgt voor de nodige uitdagingen: ze moet een goede guide hebben die haar naar beneden loodst over de piste, ze is nog op weg naar de top, heeft dus nog geen A-status of iets dergelijks bij NOC*NSF, waardoor ze alle financiële middelen nog zelf moet regelen. En dus combineert ze werk, fundraising én topsport. Een bijna onmogelijke combinatie.

Een mooi moment om eens van haar te horen hoe ze dat allemaal combineert. Al liet haar agenda het bijna niet toe om elkaar te spreken …

Meer weten over Maaike?

Parijs is nog ver. Nog 594 nachtjes slapen.

Foto: Luc Percival/World Para Snow Sports

In 2021 speelde hij zijn eerste Grand Slams en won hij paralympisch goud. Dit jaar zette hij die lijn door en deze week is rolstoeltennisser Niels Vink (20) officieel gekroond tot 'wereldkampioen' in de quad-divisie. Het is de titel die je krijgt als nummer 1 van de wereld. We spraken elkaar al eerder, maar toen ging er iets mis met de opname. Dus nu in de herkansing. Een terugblik op het paralympisch jaar 2021, succesjaar 2022, het spelen van Grand Slams, hoe hij ooit begon met tennis, de rivaliteit met dubbelmaatje Sam Schröder, vooruitblik op 2023 en meer.

Meer weten over Niels? Check https://nielsonwheels.com/

Foto: Mathilde Dusol.

Parijs is nog ver. Nog 623 nachtjes slapen.

Volgend jaar, van 8 tot 20 augustus, zijn de European Para Championships in Rotterdam. Een gecombineerd Europees kampioenschap voor 10 parasporten. Ahoy wordt de centrale locatie, met aanvullend iconische locaties in de stad om de sporten écht bij het publiek te brengen. Het toernooi werd deze week officieel gepresenteerd. Tal van betrokkenen blikten vooruit op deze eerste editie van wat liefkozend wel de Europese Paralympische Spelen genoemd worden.

Ik spreek in deze podcast ‘founder’ Eric Kersten (Team TOC), Raymon Blondel als president van het Europees Paralympisch Comité en rolstoeltennisster Jiske Griffioen. Waar kijken zij naar uit? Wat zijn de verwachtingen? En: is dit eenmalig, of wordt dit iets blijvends?

Meer weten over de EPC? www.epc2023.com

Foto’s: Tim Buitenhuis/PRIDEX Media

Parijs is nog ver. Nog 629 nachtjes slapen.

De Nederlandse parazwemtop jaagt deze week in Rotterdam op WK-limieten. Wie aan de gestelde eisen voldoet, mag in 2023 naar de WK in Manchester. O ja, je moet ook een geldige handicapclassificatie kunnen overleggen. Daarom doet Jonne Moleman in Rotterdam niet mee.

Zij voldeed op liefst vijf onderdelen aan de limieten voor de Paralympische Spelen in 2021, maar was er in Tokio niet bij. Want last minute kwam haar handicapclassificatie niet rond. Ik blik met Jonne Moleman (22) terug op de afgelopen twee jaar, én vooruit. Want ze is nog niet klaar met topsport; ze wil in januari een nieuwe classificatiekeuring ondergaan.

En ze durft te dromen. Als alles gaat zoals ze wil, is ze er straks in Parijs wél bij.

Meer over de wedstrijden in Rotterdam lees je hier.

Foto: Kees-Jan van Overbeeke.

Parijs is nog ver. Nog 636 nachtjes slapen.