پادکست فارسی حلقه های مفقوده

بخشی از پادکست:

پس ما از آن خدایی که ادیان و مذاهب نتوانستند برای ما بیاورند، در حالی که می‌دانیم که این هستی صاحبی دارد، این گیتی مالکی دارد، این دنیا فروانروایی دارد، ما از آن خدای حقیقی می خواهیم که سال جدید را برای ما متفاوت قرار بدهد.

بخشی از پادکست:

پدر بعنوان بزرگ خانواده باید افکار خود را با فرزندانش همسو کند و متقابلا فرزند نسبت به پدر خلق و خوی خود را تنظیم کند.

بخشی از پادکست:

در جهان کنونی سر و صدا زیاد است، حرف و نقل زیاد است، ادّعا بسیار است، اثباتش غیرممکن است یعنی ما وقتی نگاه می‌کنیم و می‌بینیم ادّعای ارتباط با آسمان از انبیاء شروع شده دیگر این عرفان‌های بچه‌بازیِ پیش پا افتاده و جدیدالورود نمی‌تواند حقیقتی داشته باشد!

دعاوی برای فریب انسان‌ها بسیار است، دارالغرور که می‌گویند، مغرور می‌کند آدم را به یک راهی که دارد می‌رود، به یک انگیزه‌ای که قبول کرده و به یک فکری که پیدا نموده است.

دارالغرور از شیطنت شیطان که کارمند مواجب بگیر خداست آغاز شد…. قرآن می‌گوید که شیطان قسم یاد کرد و گفت که من خیرخواه شما هستم، من شما را نصیحت می‌کنم.

از آن «قسم‌ها» از آنجا شروع شد و آمد، بعد قسم‌های انبیاء و ادیان و مذاهب تا قرآنی که «لا اُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ وَ اَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ»،

در دلایل‌مان داشتیم که طرف پیش پیغمبر آمد و گفت فقیر هستم، پیغمبر گفت این دعا را بخوان، فردا آمد گفت خواندم نشد! گفت عیب ندارد در قیامت به تو می‌دهیم.

الان هم ادّعاها زیاد است، خط انتظار ادّعاشکن است!

خب این ادعا بسیار است همه ادعا می‌کنند که ما می‌توانیم. ما در خط انتظار ادعا نمی‌کنیم که می‌توانیم بلکه می‌گوییم ما به مسیری می‌رویم که از دعاوی دیگران و گذشتگان جدا شده چون همه ادعاها را دیدیم، چه در عصر خودمان که گفتند «با کیهان و با کهکشان ارتباط دارند» دیدیم که هشت‌شان گرو نُه‌ شان است و مجبور به گدایی از طرفدارانشان شدند یا فرار کردند به آنطرف رفتند و یا اینکه دعاوی دیگر!

ما به پایان ادعاها رسیدیم و خودمان دارای ادعا نیستیم! ما نه صاحب ظهور هستیم، بلکه ظهور را از لابلای دروس داریم درمی‌آوریم که این ظهوری که اسلام گفته محدود است حالا یا به خاورمیانه یا به کرهٔ‌ زمین و آن ظهور نمی‌تواند پاسخگو باشد فقط می‌گوییم که صاحبان دعوا را ضربه فنی کردیم و دروغ‌هایشان را نشانشان دادیم!

آسودگی در چیست؟ در نبود مشکلات است. بعضی‌ها خیال می‌کنند که اگر از اجاره نشینی راحت بشوند و صاحبخانه بشوند دیگر مشکلی ندارند. دختر و پسر فکر می‌کنند که اگر ازدواج کنند دیگر مشکل‌شان حل است. زن و مردی که بچه ندارند فکر می‌کنند که اگر بچه بیاورند مشکل‌شان حل است. فقیر خیال می‌کند که اگر پولدار بشود دیگر دغدغه‌ای ندارد. بیمار تصوّر می‌کند که اگر شفا پیدا کند همه چیز درست است. آیا این است؟

همهٔ شما کوچک و بزرگ، جوان و پیر صاحب تجارب هستید و سنی از شما گذشته، هر کس در عمرش یک سال را هم محاسبه کند می‌فهمد که اینها هیچ کدام بالاستقلال، بالاستغناء حرفی برای گفتن ندارند.

بخشی از پادکست:

یک توحید داریم و یک زیرمجموعه. توحید، وحدانیت است، همان «یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکی نبود».

در توحید، ما راه‌های مختلفی داریم که به او برسیم. انبیاء و سفراء دینی و مذهبی تلاش کردند تا مردم را به او برسانند ولی نتوانستند، کتاب آوردند، رَوش و منش تعیین کردند، شرع و مناسک قرار دادند همهٔ اینها بهانه بود که مردم به او برسند اما مردم متوقف شدند و نرسیدند! توقف مردم به خاطر این بود که سرشان به فروعات گرم شد.

بخشی از پادکست:

دریایی از سخن است که بدون استفاده مانده و اقیانوسی از کلمات است که در جایگاه خود قرار نگرفته. همه ما و شما در طول زندگی به وسیلهٔ کلمات و جملات سخن گفتیم اما اشباع نشدیم و ارضاء نگشتیم.

انسان وقتی با مخاطب با مقابل حرف می‌زند انتظار دارد که در موقعیت اغناء قرار بگیرد. تمام درگیری‌ها بین بشر در طول این هزاران سال بر سر همین بود که زبان همدیگر را نمی‌فهمیدند، سیاستمداران زبان رعایا را نمی‌فهمیدند، دانشمندان زبان نیازها را نمی‌فهمیدند تا علاج آنها را بیابند و دینداران زبان امت‌های خود را نمی‌فهمیدند.

مردم از نظر جاذبه و دافعه، قبض و بسط در چارچوب خاصی قرار گرفتند که همه در مدار سخن گفتن و تکلم قرار دارد. ما حرف می‌زنیم تا مقصد را بیان کنیم ولی همهٔ این حرف زدن‌ها در غیبت بی‌معنا و مفهوم است.

ادامه را در قسمت بیست و پنجم (25) بشنوید:

بخشی از پادکست:

الان باید فکر کنیم که چه کنیم و چطوری خودمان را از این منجلاب ناامنی، ناآرامی، آزار و اذیّت روزگار نجات بدهیم! تنها راهش فرار است، فرار از چنین جهنمی به سمت نجات، این فرار اسمش انتظار است. ببین من می‌گویم منتظر نباید استپ کند، نباید بایستد، نباید سر جایش بایستد سر همین است. انتظاری که دین معرفی می‌کند با انتظاری که ما دنبالش هستیم زمین تا آسمان فرق می‌کند انتظار دین همین است که می‌گوید سر جایت بایست تا یک کسی بیاید نجاتت بدهد هر چه هم طول کشید عیب ندارد تو می‌میری بچه‌هایت و بعد نوه‌ها و نتیجه‌هایت منتظر هستند، همان طوری که هزار و سیصد سال است پدران و اجداد و آبا و مادران ما منتظر بودند ولی انتظاری که ما زیر پرچمش قرار داریم انتظار حرکت است ما باید موانع را بشکافیم و پرده‌ها را کنار بزنیم. ما برای رسیدن به راحتی، به آزادی، به آرامش منتظر می‌شویم و منتظر بهم نمی‌ریزد، چرا؟ چون می‌داند کاری از او ساخته نیست. هر کس که می‌گوید «ما می‌توانیم» آنقدر از آنها ناتوانی دیده شده که جز رسوایی برای آنها نمانده ولی ما می‌گوییم «نمی‌توانیم و به دنبال توانایی می‌رویم» تفاوت ما این است. ما می‌گوییم عاجز هستیم یعنی حقیقت زندگی بشر عجزش را نشان داده چیز تازه‌ای نیست که کشف شده باشد، ما داریم می‌رویم به سمتی که معجزه شود این معجزه نامش ظهور است، ظهور یعنی ظاهر شدن خوشبختی، راحتی و آرامش…

به طور کامل در قسمت بیست و چهارم (24) بشنوید:

بخشی از پادکست:

همه چیز دارای حریم می‌باشد یعنی مرزبندی، چارچوب‌ها، قالب‌گیری.

حریم خانواده در نگاه یک منتظر چگونه است؟ خانواده در تکثُّر می‌شود جامعه. اجتماع متشکل است از خانه‌های بسیار، خانواده‌های فراوان و نفرات زیاد.

حریم خانواده را با عواطف و انصاف می‌باید رعایت کنیم. انسان در منزل با یک نفر که زیاد زندگی می‌کند حتی از روز اول هم که عاشق بودند کم کم در اثر فشار روزگار دلسردی، کدورت و گاه نفرت پیش می‌آید و دیگر نمی‌توانند همدیگر را تحمل کنند همان‌هایی که روز اول در ایام آشنایی مقدماتی و نامزدی دقیقه به دقیقه به هم زنگ می‌زدند، گاهی شده است که از دیدن هم بیزار و گریزان هستند.

اگر یادتان باشد در بحث عدل و انصاف داشتیم که عدل پایین‌تر از انصاف است، عدل در غیبت معنا نمی‌دهد.

اگر همهٔ ما با موقعیّت انصاف یعنی نصف کردن؛ در منزل برخورد کنیم به یقین «نه سیخ می‌سوزد نه کباب» بقول معروف.

ادامه را در قسمت بیست و سوم (23) بشنوید:

هیچ فکر کرده‌اید که وجودتان شمع است و روزی که به دنیا آمدید یک کبریت به فتیله این شمع زدند و روشن شده! زندگی می‌کنید نفَس می‌کشید ادامه حیات و رشد و تعالی است، همهٔ آنها به خاطر همین شمع روشن است، هر چه هم جلوتر می‌رویم از وزن شمع، حد و اندازه و قد و قواره‌اش کم می‌شود.

ادامه را در قسمت بیست و دوم (22) بشنوید: