Yine yağmurlu bir akşamda

İçinde sen geçiyor tüm şiirlerin

Pembe fili düşünme diyorum

Pembe fili düşünme

Cafe de Flore’da Sartre’nin oturduğu

Aşk’a komşu bir masadan dışarı bakıyorum

Sakladığı haylaz kelimeler göz kırpıyor

Sonra birdenbire

Aklıma yine gülüşün geliyor

Cılız bir keşkeye tutunmaya çalışan

Ayçiçeği tarlası gibi renkli gülüşün.

Ve bağırarak ama içimden!

Burada olsa diyorum

Kendime göre sadık bir aşkın

Kendine göre özgür dudaklarına

Kendimce bir özlem koysam

Herkes kalkıyor sonra

Sanki hiçbir şey olmamış gibi

Pembe fil hiç yokmuş gibi

Birer birer ve hep beraber

Renkli fincanlarını bırakıp

Siyah beyaz ve tatsız hayatlarına koşuyorlar yavaş yavaş.